11.9.2015 | 20:00
Ανάμικτα συναισθήματα....
Και θέλω να βρω τον άνθρωπό μου, και θέλω να ερωτευτώ, και θέλω να φτιάξω την δικιά μου οικογένεια και να είμαστε ευτυχισμένοι, και να μην με νοιάζει για το αν θα υπάρχει απόσταση ανάμεσά μας(αφήστε που νομίζω οτι μια μικρή χιλιομετρική απόσταση βοηθάει στο πάθος και στον πόθο)..Απο την άλλη σκέφτομαι οτι σιγά που θα συμβεί αυτό σε εμένα και είτε να μείνω μόνη μου είτε θα συμβιβαστώ με κάποιον-που δεν νομίζω να το κάνω αυτό επειδή δεν θα αντέξω, να σκέφτομαι οτι τα χρόνια περνάνε και οτι είμαι ήδη 30 και οτι μερικοί ''έξυπνοι άνδρες'' θα με βλέπουν σαν ''τελειωμένη'', απελπισμένη για γάμο και οτι τώρα πλέον αρχίζω να γερνάω άρα θα ψάχνουν για μικρές 20-25 χρονών...Απο την άλλη να σκέφτομαι οτι ποτέ δεν ξέρεις πότε θα έρθει το τυχερό, αλλά αν δεν έρθει ποτέ;; Προσπαθώ να περνάω καλά με τον εαυτό μου αλλά υπάρχει πάντα ένα κενό μέσα στην ψυχή μου.. Λίγη συντροφικότητα ρε παιδιά...