ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξέρω γιατί αποφάσισα να γράψω εδώ, ίσως γιατί συνέβη ξανά κάτι χθες και επειδή δε θέλω να στενοχωρώ τους δικούς μου ανθρώπους, αποφάσισα να το μοιραστώ εδώ...Δεν ξέρω αν γεννιέσαι ή αν γίνεσαι gay. Ξέρω ότι από παιδάκι, ήμουν πολύ μαζεμένος και ότι από πολύ νωρίς τα άλλα παιδιά έβλεπαν μια θηλυπρέπεια σε μένα. Από πάρα πολύ νωρίς, και ο όρος θηλυπρέπεια είναι πολύ λίγος για να εκφράσω το πως με έβλεπαν οι συμμαθητές μου. Ξέρω ότι πρώτη φορά σκέφτηκαν οι γύρω μου ότι είμαι gay και μετά εγώ. Θυμάμαι ακόμη, όταν μια φίλη μου ήταν στενοχωρημένη, τη ρωτήσα τι είχε και μου είπε ότι τα παιδιά σε λένε "αδερφή", δημοτικό ακόμη. Μετά θυμάμαι βρισιές, ξύλο, περιθωριοποίηση, μείωση και πολλά άλλα.Δεν τα λέω για να δικαιολογήσω κάτι, ήξερα πάντα ότι το φυσιολογικό είναι μια σχέση ανάμεσα σε άντρα και γυναίκα, αλλά πολλές φορές υπάρχουν και άλλοι συνδυασμοί, που αν είσαι ανοιχτός, ρομαντικός και κυρίως άνθρωπος μπορείς να τους δεχτείς. Και φθάνω στην ενήλικη ζωή ενός άντρα, που προσπαθεί να ανεβάσει την αυτοπεποίθησή του και πιστέψτε με, όσα έχεις ακούσει παιδί, τυπώνονται βαθιά μέσα σου. Φθάνω να περπατάω σε έναν πολυσύχναστό δρόμο της Αθήνας, να κάνω τη βόλτα μου και κάποιος δίπλα μου να φτύνει και να με χαρακτηρίζει (δεν έχει νόημα να πω τον χαρακτηρισμό). Και θυμάμαι ξανά όσα είχα ακούσει.. Αλλά δε με πειράζει αυτό... Με πειράζει που με κρίνουν πριν καν με γνωρίσουν, που μπαίνουν στη διαδικασία να πουν κάτι για μένα, χωρίς να σκεφτούν τι υπάρχει από πίσω...Ευχαριστώ που ακούσατε τις σκέψεις μου...