ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καθε Καθαρά Δευτέρα μου έρχονται αναμνήσεις απο οταν ημουνα παιδί.Πολλοί οι λόγοι για αυτό, ομως ισως ο κυριότερος λογος που μου εχει μείνει αυτη η μερα ως αναμνηστική ειναι το οτι ο ξάδελφος μου κι εγω (3 μερες διαφορα στην ηλικία) μη τρώγοντας οτιδήποτε κολυμπάει κλέβαμε τις λαγανες απο το τραπεζι και κρυβόμασταν για να τις φαμε χωρίς να μας παρουν χαμπάρι. Εν τω μεταξυ το ολο θεμα ειχε πολυ πλακα τότε ,γιατι κρυβόμασταν σε μερη που ειχαν να κάνουν με το τι μας ειχαν ντύσει οι γονείς μας. Μια φορά μας ειχαν ντύσει σκιουρακια κι εμείς ειχαμε την φαεινή ιδεα να σκαρφαλώσουμε πανω σε ενα δέντρο παντα με τις λαγανες στα χέρια.Οι γονείς μας μας έψαχναν μεχρι το βράδυ αφου ειχαμε κολλήσει εκει γιατί καλα ειχαμε ανέβει αλλα δεν βρίσκαμε τροπο να κατέβουμε.Εκει βέβαια που οι γονείς μας ειχαν πάθει μεγαλη λαχτάρα ηταν οταν μας ειχαν ντύσει παπάκια και δεν μας βρισκαν πουθενά, αφου ο ξάδελφος μου κι εγω ειχαμε μπει σε μια λιμνούλα και μολις τους περνάμε χαμπάρι βουτουσαμε μεσα το κεφάλι μας(κολυμβητήριο απο 5 χρονων και τοτε ημασταν 7). Η λαγανα βέβαια ειχε γινει μούσκεμα αλλα πεινούσαμε τοσο πολύ. Πλεον στα 32 μας χρονια εγω μαμα αυτος μπαμπάς οπου ακομα περνάμε μαζι τις Καθαροδευτερες και ακόμα δεν τρωμε ειδη θαλάσσης γενικότερα, αλλα παντα θυμόμαστε τι καναμε τότε σκεπτόμενοι μηπως και τα τσακαλακια μας μας κανουν τέτοιες λαχταρες! Καλα να περάσετε οτι κι αν κάνετε!