ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

από εσένα μου έχει μέινει ό,τι πιο γλυκό,τρυφερό και όμορφο. Είναι φορές που σε ξυπνά η μνήμη μου, χαμογελάω και ψιθυρίζω το όνομά σου. Και τότε, θέλοντας και μη, μου λείπεις, μου λείπεις πολύ. Και σκέφτομαι καμια φορά, πώς θα ήταν αν αντί να σε διώχνω, να σε κρατούσα, όχι πολύ σφιχτά μα ούτε και αδύνατα, να μη σε άφηνα ποτέ...Συγγνώμη, αριθμός άγνωστος,από εσένα ή και από εμένα.Πια, λίγη σημασία έχει.Και δεν είναι που πια δεν μπορώ να τα βρω με εσένα,το πήρα απόφαση καιρό τώρα, είναι που πια δεν μπορώ να τα βρω με τον εαυτό μου που σου ζητούσα να με αφήσεις.Είσαι ένα από τα πιο φωτεινά σημεία της σκέψης μου, αρκείς για να φωτίσεις δωμάτια ολόκληρα, το αστέρι μου, χαραγμένο στο κέντρο της ύπαρξής μου, η πιο μικρή, η πιο μεγάλη μου στιγμή, το νόημά μου όλο (γιατί τίποτα δεν έχει αξία αν δεν το μοιράζεσαι..)