ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θέλω να μοιραστώ μαζί σας μια γλυκιά εφηβική ανάμνηση που έχω.Όταν ήμουν 17 χρονών ερωτεύτηκα μια κοπέλα που ήταν τρία χρόνια μικρότερη μου και πήγαινε στο ίδιο σχολείο με μένα. Την έλεγαν Αγγελική και είχε όμορφα καστανά μαλλιά. Ήταν η πρώτη φορά που είχα το θάρρος να πλησιάσω άτομο που με ενδιέφερε. Σε μια σχολική γιορτή ,βρεθήκαμε στην ίδια παρέα. Εκεί που μιλούσαμε, της είπα ότι έχει βάψει ωραία τα νύχια της. Με αυτή την αφορμή έπιασα το χέρι της και άρχισα να το χαιδεύω. Δεν το τράβηξε. Από το σημείο αυτό και έπειτα, αρχίσαμε και κάναμε λίγο παρέα. Μια μέρα οι συμμαθητές μου έκαναν ότι πειράζουν την κοπέλα, προφανώς για να δουν αν τη γούσταρα. Εγώ ''έτρεξα προς υπεράσπιση της'' και κατάλαβα ότι ήταν στημένο, αφού αμέσως την άφησαν ήσυχη και έφυγαν. Το τι επαίνους άκουσα από την αντροπαρέα της τάξης για την ''γκόμενα'' μου δε λέγεται. Όσο να ναι αυτό για έναν έφηβο είναι κολακευτικό.Η ιστορία τελειώνει άδοξα.Της ζήτησα να βγούμε για ραντεβού, και εκείνη δέχτηκε. Όμως μου είπε ότι μία φίλη της γούσταρε έναν συμμαθητή μου και μου ζήτησε να βγούμε και οι τέσσερεις μαζί. Νόμισα ότι μου λέει ψέματα και ότι ήθελε να βγει η ίδια μαζί του. (Βλακεία και ανασφάλεια). Εκείνη το αρνήθηκε, δεν την πίστεψα και έπαψα να της μιλάω. Ακόμα σκέφτομαι με πόση ανοησία φέρθηκα.Ευτυχώς που δεν της μίλησα και άσχημα της κοπέλας! Δεν της μίλησα με οξύτητα ούτε καβγαδήσαμε.Αναρωτιέμαι τι να κάνει τώρα αυτό το κορίτσι. Ελπίζω να είναι καλά και ευτυχισμένη. Και ελπίζω να ξαναζήσω κάτι τόσο αυθεντικό,όντας ωριμότερος και σοφότερος πλέον.