ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καποιες μέρες, ελάχιστες είναι η αλήθεια, είναι απλά περίεργες (ελλείψει άλλης λέξης τώρα). Είναι οι μέρες που αφήνω στην άκρη τη λογική μου και αυτό το σκληρό και ψυχρό προσωπείο που έχω συνηθήσει τώρα πια και απλά αναπολώ και χάνομαι.Θυμάμαι που σε πρωτογνώρισα και όντας κουρασμένος δεν σου έδωσα και πολύ σημασία. Θυμάμαι ομως, ότι γελούσες με τα (ο Θεός να τα κάνει) αστεία μου. Θυμάμαι πάλι που έμπαινες στον όποιο χώρο και αν βρισκόμουν και αυτός φωτιζότανε από τα ξανθά σου τα μαλλιά και το χαμόγελο σου, απ' τη χαρά σου που με έβλεπες. Θυμάμαι τους επικούς καβγάδες μας και τις ακόμα πιο επικές συμφιλιώσεις μας. Θυμάμαι που καθώς γυρνούσα από τη "πινέζα" με άδεια, μετά από πολλούς μήνες μακρυά σου σκεφτόμουν μόνο εσένα και θυμάμαι τα δάκρυα σου όταν τελικά συναντηθήκαμε εκείνο το βράδυ. Θυμάμαι που έδειχνες ανοχή στην αρρώστια μου με την ΑΕΚ και θυμάμαι και άλλα πολλά. Δεν έχω ξεχάσει τίποτα και ας πέρασαν τα χρόνια. Και είναι αρκετά. Να είσαι εκεί έξω μικρό και να είσαι καλά κι εγώ θα σ' αγαπάω πάντα.Τέλος τώρα. Επιστροφή στη πραγματικότητα και στο ψυχρό προσωπείο.