ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι γυναίκα, 28 χρονών (το καλοκαίρι τα κλείνω επίσημα) και όλες οι φίλες μου και κοπέλες που συναναστρέφομαι και κάνω παρέα έχουν σχέση. Όλες όμως. Εγώ από την άλλη πρόσφατα βγήκα από μια καταστροφική και τοξική σχέση που αποδείχθηκε τελικά πολύ λάθος επιλογή και είμαι σε μια διαδικασία ανασυγκρότησης και προσπάθειας να ξεχάσω γιατί νιώθω ακόμα ερωτευμένη μα γνωρίζω ότι και δεν υπάρχει πλέον επιστροφή γιατί με έδιωξε από τη ζωή του και δεν είναι για το καλό μου να επιστρέψω αν υπήρχε αυτή η επιλογή. Συνεπώς δεν είμαι σε φάση να προχωρήσω ακόμα σε μια νέα σχέση, ούτε καν σε ένα νέο φλερτ γιατί θέλω να βρω πρώτα τον χαμένο μου εαυτό. Συζητούσα με κάτι φίλες και από όσα έλεγαν ένιωσα πολυ χάλια. Ένιωσα ότι με έχουν πάρει τα χρόνια, ότι είμαι σε μια ηλικία που αν δεν είσαι ήδη σε σχέση δεν έχεις στον ήλιο μοίρα... Όλα αυτά σε συνδυασμό με το γεγονός ότι δεν εχω μια ελεύθερη φίλη να βγω για ένα ποτό, να φλερτάρουμε, να γνωρίσουμε κόσμο παρά μόνο βγαίνουμε με τα αγόρια τους ή για ένα καφε μια στο τόσο με προβλημάτισαν και με ανησυχησαν.... Πράγματι με έχουν πάρει τα χρόνια? Πράγματι οι ευκαιρίες να κάνω μελλοντικά μια σχέση που θα με γεμίζει είναι περιορισμένες εώς ανύπαρκτες δεδομένου ότι δεν υπάρχουν ευκαιρίες να γνωρίσω νέα άτομα καθώς βγαίνω συνέχεια με ζευγάρια? Και τι να κάνω? Να βγω μόνη μου? Στα 28 χωρίς σχέση σημαίνει ότι με πήραν τα χρόνια?