ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το αντικλείδι μου ραγισμένο, έσπασε...Εμπιστοσύνη; Δε στέφουν τα κλεμένα μετάλλια τους νικητές! Μη φοβάσαι, δε θα πολιορκήσω το γυάλινο κόσμο σου, πνίγομαι μέσα σε μουτζουρωμένους κόσμους, καμωμένους από αχυρένια στάχτη και διαμαντένια πέτρα, θέλω γη,βράχο,αέρα,θάλασσα...Εσύ πάλι, κλείδωσες(!) τη δική μου ψυχή...δεν υπάρχει εδώ οξυγόνο γι' ανθρώπους που χουν για πρόσωπο μάσκα, κι ας μη φορούν προσωπεία(χα!) Μα να θυμάσαι, κανείς τρανότερος όλεθρος από τις θριαμβευτικές σου νίκες...Κι αν είσαι μέγας λογοπλάστης και άριστος ηθοπλάστης, οι άνθρωποι θ' αγαπούν τους χαρακτήρες σου, τίποτα αληθινό δε ριζώνει σε ψεύτικο χώμα... Με λυπάμαι κάπως, λυπάμαι πιο πολύ εσένα...κι αν ψάχνεις απογοήτευση, ρίξε μια ματιά γύρω σου... Μη μου απευθύνεις πια το λόγο, αντιπαθώ τις λέξεις σου, μα, για να τις βγάλω από τη γλώσσα μου, θα έπρεπε να μείνω μουγγή, δυστυχώς έχεις μιλήσει για τα πάντα... Σε μισώ που δε με άφησες στην πρότερή μου πλάνη, όταν στο είχα ζητήσει, κι ας σε είχα προειδοποιήσει...Με βοήθησες τουλάχιστον να σε απομυθοποιήσω, είναι κι αυτό μεγάλο πράγμα...Λυπάμαι, αλλά έτσι είμαι εγώ, δεν ξέρω να φέρομαι,άργησα πολύ κι ακόμα μαθαίνω, μπορεί να είναι που έτυχα σε πολύ καλό δάσκαλο ;)http://www.youtube.com/watch?v=lF3zt_Gj3ukΜα έχεις διαβάσει τόσα κι ακόμα μπερδεύεσαι! Άλλο έρωτας κι άλλο πληγωμένος εγωισμὀς! Δεν μπορείς ούτε ν΄ αγαπήσεις ούτε να μισήσεις πραγματικά κάτι που δεν ξέρεις...μην παίζεις με τη φωτιά, κάποια μέρα θα καείς, οι λέξεις δεν έχουν την ίδια αξία απ' όλα τα στόματα, όχι από τα μεγάλα...μα οι λέξεις είναι λέξεις, αυτές ξέρεις, αυτές έχεις, αυτές θα σου απομείνουν, γι΄αυτό μην τις χαραμίζεις εδώ... http://www.youtube.com/watch?v=zarNYxd2KW4 Δε θρηνώ εσένα, μα Εκείνον, ούτε καν εκείνον, θρηνώ μια ιδέα, μα οι ιδέες δεν πεθαίνουν ποτέ, σωστά;Μην το παρερμηνεύσεις, αυτό ήταν το δικό μου αντίο, αυτά συμβαίνουν όταν συναντιούνται άνθρωποι με ροπή στη θεατρικότητα...Δε σε βλέπω πια το ίδιο, κι αν μου λείψει κάποιος δε θα είσαι εσύ, θα είναι κάποια επινόησή σου, κι αυτός νομίζω είναι ο μεγαλύτερος πόνος για μένα και η καταλληλότερη τιμωρία για σένα ;)... Κι εγώ "θα χαθώ ένα πρωί, σε μια ελεύθερη ιδέα..αναρχική"..και η μορφή μου θα σε στοιχειώνει, γιατί στο μυαλό σου θα είμαι πολύ πιο όμορφη και έξυπνη και γοητευτική:) Δεν είμαι διατεθειμένη να συνεχίσω,όχι εδώ ούτε κι εκεί...ίσως κάπου αλλού, πολύ μακριά σου (του)... Η δική μου "σταθερή αξία", μου το είχε πει καθαρά, "Φοβάμαι τους ανθρώπους που ξέρουν να μιλούν ωραία"...! Γι΄αυτό από σήμερα αλλάζω στάνταρς, θα ψάχνω ανθρώπους που νιώθουν και όχι αυτούς που φλυαρούν.Δεν είμαστε όλοι προορισμένοι για όλα, ο καθένας με τη μοίρα του. Μην ψάχνεις ποιά είναι πιο μεγάλη... Καλά ;)