Στα '90ς υπήρχαν κινητά, απλά δεν ήταν τόσο "έξυπνα" ακόμα ώστε να θέλει όλος ο κόσμος να κολλάει τη μούρη πάνω τους... Όσο για το "πνεύμα" της εποχής, εγώ έχω το πνεύμα και καμμία εποχή δε μπορεί να μου επιβάλλει το δικό της, απόδειξη ότι δεν έχω σόσιαλ · αλλά και παλιότερα κάποιον καιρό που είχα για λίγο (fb), το κατάργησα. Η τεχνολογία πάντα υπήρχε · με το πέρασμα όμως του χρόνου κατάντησε φλύαρη, περιττή και άχρηστη, προορισμένη να εξυπηρετεί τις ανάγκες όλο και πιο λίγων.
Εσύ με αυτά που γράφεις, ήδη έχεις εθιστεί στην τεχνολογία της εποχής, ακόμα και δίχως σόσιαλ · έτσι απέκτησες τη συνήθεια να υπεραναλύεις το τί θα λες στον έξω χώρο, ενώ στον ιντερνετικό φαντάζομαι είσαι πιο άνετος · γι' αυτό και όσες γνωριμίες έχεις κάνει προέρχονται αποκλειστικά από κει.
Πάμε τώρα στο προκείμενο :
Στις κοινωνικές δεξιότητες δείχνεις να υστερείς, αλλιώς θα γνώριζες ότι δεν πλησιάζουμε και δεν ανοίγουμε κουβέντα σε κάποια που ασχολείται με το κινητό της · είναι αγένεια.
Και ποιες άραγε είναι οι προθέσεις σου που θα μπορούσε να παρεξηγήσει πέραν του ότι ενδιαφέρεσαι για γνωριμία ; Αυτές είναι πραγματικά οι προθέσεις σου, αυτό θα σκεφτεί και έτσι είναι · διαφορετικά γιατί να πλησιάσει ένας άνδρας μιαν άγνωστη γυναίκα στα καλά καθούμενα ; Από αρχαιοτάτων χρόνων το ξέρουμε όλοι. Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο.
Από την άλλη, το να εκφράζεις ξεκάθαρα τί νιώθεις ή σκέφτεσαι αυθόρμητα και παρορμητικά προσεγγίζοντας μία κοπέλα που δεν ξέρεις, είναι ακριβώς ο ορισμός του "πεσίματος" · και τότε είναι που χαρακτηρίζεσαι πέφτουλας με τη βούλα... και τρως το άκυρο.
Στα 22 μου είχα ένα φίλο πολύ άπειρο · δε σταύρωνε γυναίκα... Είδαμε μία στο δρόμο που του άρεσε · εκείνη όμως προχωρούσε σε συγκεκριμένη κατεύθυνση κάπου Ακαδημίας και ούτε καν ρε παιδί μου να πεις ότι τουλάχιστο κοντοστεκόταν και χάζευε κάτι πχ μία βιτρίνα (πρώτο λάθος αυτό). Παρόλα αυτά του άρεσε τόσο που αποφασίζει να της μιλήσει...
Την πλησιάζει αυθόρμητα και της λέει : " Θα ήθελα να σου πω κάτι · είσαι πολύ όμορφη ! "
Εκείνη, εμφανώς ξαφνιασμένη στέκεται και του απαντά : " Δεν είμαι για σένα ! " και απομακρύνθηκε ενοχλημένη...
Μετά που πίναμε καφέ και ήταν απαρηγόρητος, του λέω και εγώ να τον καλμάρω : " Είναι που δεν είσαι ο Alain Delon, αλλιώς, μόνο με αυτό που της είπες θα καθότανε ! "...
Αν θες να γνωρίσεις μία άγνωστη θα αρχίσεις να της μιλάς στο άσχετο με το τί νοιώθεις και όχι ξεκάθαρα. Ένας συνηθισμένος τρόπος είναι να κάνεις κάποιο σχόλιο σε σχέση με το μέρος που βρίσκεστε · πχ στη στάση λεωφορείου σχετικά με το λεωφορείο που αργεί · σε μία ουρά στο θέατρο ως προς την παράσταση που θα δείτε · στην τράπεζα για τον πονοκέφαλο με τις περίπλοκες συναλλαγές · έτσι αρχίζεις. Μην το υπεραναλύεις γιατί κομπλάρεις και φαίνεται · τέλος, πάντα να θυμάσαι να είσαι θετικός, χαλαρός και να χαμογελάς όπως σου χαμογελά και αυτή.
Όσο δε μπορείς να κάνεις αυτά τα πρώτα και βασικά, ξέχνα το.
5.11.2024 | 17:23
Ανασφάλεια
Νιώθω πάρα πολύ μεγάλη ανασφάλεια και έλλειψη αυτοπεποίθησης όταν θέλω να προσεγγίσω κάποια κοπέλα που μου αρέσει. Έχει συμβεί πολλές φορές να είμαι στη στάση και να περιμένω το αστικό και να είναι κοντά μου κάποια κοπέλα και όταν συναντηθούν οι ματιές μας να μου χαμογελάσει ή με τις κινήσεις του σώματός της να μου περνάει το μήνυμα ότι περιμένει να κάνω κάποια κίνηση ή και ότι ενδιαφέρεται να με γνωρίσει και κάθε φορά σκέφτομαι τι να πω και το υπεραναλύω στο μυαλό μου, έρχεται το λεωφορείο της ή το δικό μου και χανόμαστε. Πάντα ζήλευα τα άτομα με αυτοπεποίθηση, όχι την υπερβολική σε φάση πέφτουλες αλλά αυτήν την αυτοπεποίθηση που τους κάνει να μπορούν να προσεγγίσουν κάποια κοπέλα (ή και αγόρι) και να εκφράσουν ξεκάθαρα το τι νιώθουν ή σκέφτονται, τελείως αυθόρμητα και παρορμητικά και χωρίς υπεραναλύσεις. Όσες γνωριμίες έχω κάνει ήταν είτε από εφαρμογές γνωριμιών είτε από chat rooms που άρχισα να μιλάω με κάποια κοπέλα και στη συνέχεια γνωριστήκαμε από κοντά. Από κοντά και χωρίς να έχει προηγηθεί κάτι, δεν έχω προσεγγίσει ποτέ κάποια κοπέλα, πάντα φοβάμαι πως θα παρεξηγήσει τις προθέσεις μου ή πως θα με απορρίψει. Όσες δε είναι με τα κινητά τους στα χέρια, εκεί αγχώνομαι υπερβολικά πολύ επειδή σκέφτομαι συνέχεια "και αν αυτή τη στιγμή που είναι με το κινητό της μιλάει με το αγόρι της ή με κάποιον τέλος πάντων;". Αν ζούσα στα '90s πιστεύω θα ήταν τελείως διαφορετικό όλα αυτά, τότε δεν υπήρχαν κινητά και διαδίκτυο οπότε ήξερες πως αν πχ προσεγγίσεις κάποια κοπέλα, αυτή δεν μιλάει με άλλους, ήταν πιο άμεση η επαφή. Πιστεύω η τεχνολογία από τότε που εισήλθε στη προσωπική μας ζωή, έφερε τα πάνω κάτω, αν υπήρχε μία μηχανή του χρόνου θα πήγαινα σίγουρα σε προηγούμενη εποχή καθώς και τότε θα υπήρχε κάποια ντροπή αλλά θα ήταν πιο φυσιολογικό να προσεγγίσεις ένα άτομο που σε ενδιαφέρει. Είμαι στα 29 και δεν έχω σόσιαλ (κανένα) , δεν μου αρέσουν καθόλου αλλά το πνεύμα της εποχής μας ωθεί όλους κατά εκεί...
1
