ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τα τελευταία χρόνια οι σπουδές μου έχουν γίνει η ζωή μου, έχω αφιερώσει όλο το χρόνο μου σε αυτές, είμαι απ τους καλύτερους στον τομέα μου *άλλο που συνεχίζω να έχω πολλές ανασφάλιες για τις επιδόσεις μου* και διαρκώς βρισκόμουν σε ερευνητικά προγράμματα αρχικά εθελοντικά ως προπτυχιακός και αργότερα επι πληρωμή, αλλά πάντα δυο-δυο ή και τρία-τρία μαζί. Τελευταία όλο αυτό βέβαια και οι διαρκείς ώρες δουλειάς που πάντοτε συνδυάζονταν με τις σπουδές (προπτυχιακο και μεταπτυχιακό) μου έχουν αφήσει ένα πολύ γερό burn out το οποίο βγαίνει με άγχος, αμφιβολία για τη δουλειά μου και διαρκή κούραση... Χθες για πρώτη φορά είπα όχι σε μια πρόταση όπου μια καθηγήτρια ήθελε να παρουσιάσω κάτι στο μάθημά της για να βοηθήσω μεθοδολογικά τους φοιτητές. Ήταν κάτι που ήθελα πολύ να κάνω ωστόσο μου δόθηκαν 3 μέρες προετοιμασίας ουσιαστικά που στην ουσία παλιά θα μου ήταν αρκετές ωστόσο τώρα μου έφεραν άγχος και προτίμησα τελικά να μην μπω στην διαδικασία να πιέσω τον εαυτό μου. Είπα αρχικά ναι αλλά μετα απο μια 1 μέρα το ακύρωσα...ομολογώ πως δεν το έχω ξανακάνει γιατί ως τώρα έλεγα στα πάντα ναι αλλά τελικά πίεζα τον εαυτό μου πολύ για να έχω ένα τέλειο αποτέλεσμα. Δεν μπορώ καν να αναγνωρίσω αυτή τη στιγμή αν ήταν μια κίνηση ανασφάλειας και άγχους λόγω του burn out και της τελειομανίας και τα άφησα να με "νικήσουν" ή αν ήταν ένα απαραίτητο βήμα selfcare και προστασίας που δεν αφήνω καν τον εαυτό μου να αναγνωρίσει λόγω της εργασιομανίας μου...