ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 26, έχω κάνει μία σοβαρή σχέση στη ζωή μου, η οποία κράτησε 4 χρόνια και έληξε το 2012. Πάνε μερικά χρόνια από τότε. Θα μου πείτε τι κάνω τα τελευταία πέντε χρόνια; Αρχικά τα πρώτα δύο χρόνια αφού χώρισα δεν ήθελα να μπω σε σχέση, ούτε να κάνω κάτι με τον οποιονδήποτε. Ήθελα να έχω το κεφάλι μου ήσυχο και να είμαι εγώ για τον εαυτό μου και μόνο.Τα επόμενα χρόνια ψαχνόμουν να φύγω από Ελλάδα οπότε αν και μου έλειπε η συντροφικότητα δεν την αναζητούσα γιατί έλεγα από τη στιγμή που θέλω να φύγω στο εξωτερικό γιατί να ψαχτώ να ξεκινήσω κάτι το οποίο ξέρω πως θα τελειώσει μόλις φύγω; Οπότε στο ράφι μέχρι τότε. Δε λέω είχα μια δυο περιπετειούλες αλλά δεν άφηνα τον εαυτό μου να δεθεί. Μετά κατάφερα πήγα στο εξωτερικό, βρίσκομαι εδώ τα τελευταία δύο χρόνια, και έχω μια σταθερότητα όσον αφορά την καθημερινότητά μου και θα ήθελα να κάνω μια σχέση.Γενικά βλέπομαι, και είμαι πολύ ανοιχτός άνθρωπος και εύκολα προσεγγίσιμος, οπότε δεν είναι να πεις πως δεν είχα και επιλογές. Είμαι όμως πολύ επιλεκτική και αυτό δεν είναι πάντα καλό. Να μην τα πολυλογώ, γύρω στο Νοέμβρη άρχισε να μου αρέσει ένας φίλος μου (μη Έλληνας), όπως φάνηκε του άρεσα και εκείνου και τώρα εδώ και ένα μήνα βλεπόμαστε. Ακόμα το κρατάμε κρυφό γιατί προσπαθούμε να βρούμε μια ισορροπία και επειδή οι παρέες μας είναι κοινές δε θέλει να μας δούνε διαφορετικά οι υπόλοιποι (διαφωνώ αλλά το σέβομαι προς το παρόν). Από τη μία θέλω πάρα πολύ να γίνουμε κανονικό ζευγάρι και τα λοιπά, από την άλλη δεν ξέρω αν μπορώ να το υποστηρίξω. Φοβάμαι τον ίδιο μου τον εαυτό. Φοβάμαι μήπως μου συμβεί κάτι και ξενερώσω έτσι ξαφνικά. Φοβάμαι πως δεν ξέρω να φέρομαι μέσα σε μια σχέση (τύπου πώς να βάζω τα όριά μου, πόσο να δίνω, πόσο να δέχομαι κτλ.). Φοβάμαι μήπως νιώσω να πνίγομαι. Δεν έχει να κάνει με το συγκεκριμένο άνθρωπο (γιατί νιώθω πάρα πολύ άνετα, περνάω πάρα πολύ καλά και όμορφα). Φοβάμαι να κάνω μακρινά όνειρα και τώρα συνειδητοποιώ πως όλα αυτά τα χρόνια ίσως να το ήξερα αυτό και γι'αυτό να επέλεγα να είμαι μόνη μου. Έχω μια σύγχυση. Από την άλλη προσπαθώ να μην το σκέφτομαι πολύ και να μην το αναλύω και λέω στον εαυτό μου "χαλάρωσε δεν είναι πως έχετε και σχέση, είστε ακόμα σε δοκιμαστικό στάδιο" φοβάμαι να βάλω την ταμπέλα "σχέση" κι αυτό γιατί για μένα αυτό είναι κάτι ιερό. Παρόμοιες φοβίες έχει και εκείνος. Ήταν τύπος ορκισμένος εργένης, τουλάχιστον μέχρι να πάρει το διδακτορικό του και να βρει μια δουλειά. Πού να φανταζόμασταν πως μετά από ένα χρόνο φιλίας θα το γυρίζαμε; Και να φανταστείς πως όταν τον πρωτογνώρισα ένας φίλος μου ήθελε να μου τον προξενέψει και εγώ έλεγα "Με τον τάδε; Με τίποτα! Ούτε καν όμως!!" Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ποτέ μη λες ποτέ!