ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

κάθισα χθες και είδα αναμνησεις από το παρελθον κάτι εκδρομές κι ταξίδια που είχα πάει πριν 20 σχεδόν χρονια με γονεις .δυστυχώς διαπίστωσα με θλίψη μου πως κι σε αυτές τις στιγμές που κανονικά έπρεπε να ειμαστε χαλαροί και χαρούμενοι αυτό απουσίαζε . αυτό αποτυπώθηκε κι στα ομορφα ντοκουμέντα ταξιδίων και εξορμησεων που δυστυχώς η κατασταση στο σπίτι μας ακολουθούσε παντού .θυμήθηκα ξανά τα προβλήματα κι η σιμπεριφορα η προβληματική μεταξι μας που υπήρχε. αυτό λοιπον εχει καταγραφει κι σε αυτά τα αρχεία που κρατήσαμε χρονια φυλαγμένα να θυμόμαστε καταστάσεις που το πρόβλημα ήταν εμφανέστατο.κι ας αυτές οι καταγραμμένες αποτυπωμενες αναμνήσεις δειχνουν τελειες για άλλους ανθρώπους αυτά ουσιαστικα ηταν μια προσπαθεια κουκουλωματος ενός προβλήματος που μας έδειχνε κι ακόμα δείχνει τα δόντια του. μια γυάλα που έκρυβε πάντα πίσω από ένα ασπουμε ιδανικό σπίτι οικογένεια πίσω πολυ πόνος κρυβόταν κι υπάρχει ακόμα. ενας πατερας αποστασιοποιημένος κι πάντα επιθετικός για όλα νεύρα θυμός και φωνές. μια μάνα υστερική για ολα ενοχλημένη να θέλει να την προσκυνούν και να την ευχαριστούν που τους τιμά με την παρουσία τους . ναι μεν να είναι η πυγή ουσιαστικα των προβλημάτων λόγο της κακοτροπιά της μα πάντα προσπαθώντας να κρατά ενωμένη την όμορφη οικογενειουλα για τα μάτια του κοσμου. όλα σα ντόμινο στο σπίτι αυτό να καταρρέουν κυρίως η ψυχική γαλήνη των μελών της. ανασκόπηση λοιπον ολων αυτων είναι ότι δε θα ήθελα να γυρίσω σε εκείνα τα χρόνια κι ας τοτε ζούσε ο πατερας μου και μου λειπει σα παρουσια. μα τοτε ειμουν σα φυλακισμένο πουλί σε ένα κλουβί που όλου ξεσπούσαν πάνω του . τωρα ζω μονον με την μανα μου μου βγαζει την ψυχη κι εχω αλου ιδους μοναξια την απομόνωση κι την απόρριψη την τρώω με τους κουβάδες. σκεφτομαι τι ήταν καλύτερο το τότε η το τωρα ??? δε θα γύριζα στο παρελθον αγαπούσα τον πάτερα μου τον θετό κι αγαπώ την θετή μάνα μου μα η καταστάσεις που υπήρχαν κι ακόμα βιώνω δε παλευονται. δε θα αναπολούσα αυτά τα χρόνια τότε όχι γιατί ήταν κακοί οι ανθρωποι αυτοι μα επειδη είχαν λάθος τρόπο αντιμετωπισης σε διαφορα πράματα. δε ξέραν τι θα πει αληθινό δέσιμο μεταξι των μελών μιας οικογενείας με αυτό του μια βιτρίνα για να μην σχολιάζει ο κόσμος. ενας καθημερινός Γολγοθάς για ασπουμε επιβίωση σε ένα περιβάλλον δύσκολο .να πρέπει να είσαι αυτό που θέλουν οι άλλοι ώστε να μην σε βρίζουν συνεχώς . δε τους κατηγορώ απλά εξηγώ την κατάσταση. ειχαν δικά τους θέματα μέσα τους άλυτα κι οι δυο κι συμπεριφέρονταν κι αναλογα. η μαμά μου ακόμα ίδια είναι μα με φάρμακα που παίρνει ειν σε πιο καλή κατάσταση. ήθελα απλά να τα πω εδώ μια κι δε εχω άνθρωπο ούτε για ενα τυπικό χρονια πολλά να πω . έκανα μια ανασκόπηση 20 χρόνων σχεδόν από τότε ..............distropo tipota