3.3.2015 | 17:19
Αναζήτηση εργασίας. Μια ιλαροτραγική ιστορία.
Βρε παιδιά από που να αρχίσω και που να τελειώσω. Όπως θα συμπεράνατε αναζητώ εργασία. Στην Ελλάδα της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης δεν τολμάς ούτε να αρρωστήσεις. Το 2010 παραιτήθηκα από από μια καλή θέση για λόγους υγείας και έκτοτε σοβαρή δουλειά δεν έχω βρει παρόλο που υπάρχουν και οι απαραίτητες συστάσεις. 'Οταν απαντάς ξεκάθαρα ότι ο λόγος που έφυγες αφορά θέμα υγείας νιώθεις ότι σε βλέπουν κάπως σαν στιγματισμένο. Λες και θεωρούν ανεπίτρεπτο ένας άνθρωπος να λυγίσει κάποια στιγμή στη ζωή του. Σαν να πρέπει να λειτουργούμε σαν τηλευκατευθυνόμενα. Από την άλλη, βρίσκεσαι συνεχώς υποχρεωμένος να λες τα ίδια και τα ίδια υπό αυτό το βδελυρό και ψεύτικο χαμόγελο των επονομαζόμενων Hr Specialists ή recruiters ενώ παράλληλα βρίσκεσαι υπό έξωση και με επανασυνδεδεμένο ρεύμα. Πιο συγκεκριμένα, μου έχει τύχει και η ερώτηση: Βλέπω πως δεν έχετε πτυχίο οικονομικής κατεύθυνσης, πώς έτυχε και δουλέψατε στον συγκεκριμένο τομέα; Πήγα να της πω 'δεν έτυχε, πέτυχε' αλλά συγκρατήθηκα. Τελοσπάντων, για να μην αρχίσω να γίνομαι γραφική θεωρώ πως πρέπει παρ'όλες τις αντιξοότητες να μην το βάζουμε κάτω, να πούμε πως ό,τι και να συμβαίνει στη ζωή υπάρχει λόγος και να αρπάξουμε την ευκαιρία μέσα από όλο αυτό το ζοφερό τοπίο για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι τόσο για εμάς τους ίδιους όσο και για τους ανθρώπους γύρω μας που μας έχουν ανάγκη.