16.9.2013 | 02:33
...and then I remember to relax....
Είναι μέρες σαν κι αυτήν που νιώθω ελεύθερος και σίγουρος οτι τα καλύτερα έρχονται. Πριν 2 μέρες πήγε να με πιάσει η κατάθλιψη. Δεν έκατσα με σταυρωμένα τα χέρια. Βγήκα, γέλασα, εφτιαξε η διάθεση μου.Και σήμερα θα πάω για ύπνο χαρούμενος. Όχι, δεν έγινε τίποτα συνταρακτικό. Όχι, δεν λύθηκαν τα προβλήματα που είχα. Απλώς...αποδέχομαι την κατάσταση. Αυτή δεν αλλάζει. Αλλάζει όμως ο τρόπος που την βλέπω. Και αντιστέκομαι. Και εν τέλει δεν έχει αξία. Γιατί θα φτάσουμε όλοι κάποτε στο τέλος της ζωής μας και θα γελάμε. Γιατί πλέον τίποτε δε θα έχει αξία εκτός από τα ΠΟΛΥ σημαντικά πράγματα.
