28.9.2012 | 19:20
Ανεκπλήρωτος έρωτας
Σε ξέρω 6 χρόνια. Ήμουν ερωτευμένος μαζί σου από την πρώτη μέρα που σε άκουσα. Όταν γνωριστήκαμε τρελάθηκα. Όταν κάναμε παρέα απογειώθηκα. Κάθε φορά που είμαι μαζί σου νιώθω άλλος άνθρωπος. Εγώ αλλά μέσα από το πρίσμα το δικό σου. Κι αυτό το χαμόγελό σου μπορώ να το χαζεύω ώρες σαν ηλίθιος. Κι αυτός ο τρόπος που μου μιλάς πάντα με γοητεύει. Ξέρω πως το θέλεις κι εσύ. Αλλά κολλάω. Πρώτον γιατι έχεις σχέση. Και δεύτερον...Γιατί φοβάμαι. Κι ο φόβος είναι ο χειρότερος εχθρός στον έρωτα.Φοβάμαι πως ότι κι αν συμβεί μεταξύ μας θα βάλουμε ημερομηνία λήξης. Ισως καταβάθος προτιμώ να κρατήσω αυτό το κομμάτι μου και να στο αφιερώσω έτσι παρά να το ζήσω όπως δεν θέλω.Κι όμως αν θέλεις όσο μου δείχνεις, θα είναι το όνειρο. Θα είναι η ανάμνηση μιας ζωής. Τόσο έντονο, τόσο γλυκό, τόσο ερωτικά καυτερό.Έχω ψάξει το φιλί σου στα τόσα βράδια που έχουμε βγει κι όμως δεν καταφέρνω ποτέ να κάνω αυτό που θέλω. Γιατί δεν νιώθω εγώ. Εγώ θα σε βούταγα μες στον κόσμο και θα αδιαφορούσα για όλους και για όλα.... Αλλά...Κι όταν προφέρεις το όνομά μου λιώνω... Κι ας μην τολμήσω να στο πω ποτέ... Αλλά να ξέρεις σε γουστάρω απίστευτα.Κι ας είναι ταλαιπώρια δεν με νοιάζει. Με νοιάζει πως ακόμα ψάχνω τον τρόπο που θα το ζήσουμε. m.