ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν από 16 χρόνια:- Μάζεψε τα ρούχα που έχεις πεταμένα στο δωμάτιο. Θα στα πετάξω.- Καλά ρε μαμά, θα το κάνω. Άσε με τώραΟ ίδιος διάλογος χρόνια. Γυρνώντας μία μέρα από το σχολείο, εγώ η γλυκούλα, και μπαίνοντας στην αυλή της πολυκατοικίας είδα παντού πεταμένα ρούχα. Πάνω στις κορυφές των δέντρων είχαν γαντζώσει αρκετά, αφού τα πέταξε από τον 5ο. Άλλα είχαν βρεθεί στο πεζοδρόμιο. Ο κακός χαμός γινόταν. Παντού ρούχα. Ακόμη και αυτά που δεν είχα φορέσει. Το είπε και το έκανε η γκεστάπο μάνα. Αλλά το καλό το παληκάρι... βρήκε άλλο τρόπο για να μη μαζεύει ρούχα. Άρχισα να τα κρύβω. Το θέμα μου ήταν να μην τα τακτοποιώ. Τα έκρυβα λοιπόν οπουδήποτε. Στη βιβλιοθήκη, στο καλοριφέρ από πίσω, στα συρτάρια του γραφείου και γενικά όπου μπορούσα. Μέχρι τη μέρα που τα ανακάλυψε και έγινε το έλα να δεις... Σου έυχομαι, μου είπε, να κάνεις τρία κοριτσάκια που να σου μοιάζουν. Και να γίνει το σπίτι σας σταύλος. Α ρε μάνα. Τρία κοριτσάκια δεν έκανα. Αλλά έκανα σχέση με κάποιον που μου μοιάζει λίγο. Συν τοις άλλοις, μου έλεγαν μάθε να μαγειρεύεις γιατί ο έρωτας περνάει από το στομάχι. -Γιατί δεν έχω εγώ στομάχι; (φεμινίστρια γαρ) Θα μου μαγειρεύει ο άντρας μου, έλεγα. Αμ δε. Όχι μόνο δε μου μαγειρεύει, δεν κάνει και πολλά γενικότερα. Είναι όσα ακριβώς ήθελα αυτός ο άνθρωπος αλλά στο θέμα του σπιτιού είναι όσα ακριβώς δεν ήθελα. Και δεν μπορώ να κάνω και κάτι γι αυτό. Δουλεύει άπειρες ώρες ενώ εγώ είμαι σπίτι από τις 3. Δεν μπορώ όταν τον βλέπω κομμάτια να τον βάλω να μαζέψει τα πράγματά του. Τα κάνω εγώ κατά κύριο λόγο, αν και γκρινιάζω. Επειδή είμαι λίγο μικροβιοφοβική το σπίτι είναι πάντα καθαρό αλλά τα ρούχα ακόμη δεν τα μαζεύω. Και δε μ αρέσει και το σίδερο. Μπλιαχ. Μαζεύονται στίβες ολόκληρες και μετά θα μπω στη διαδικασία. Αυτό όμως που είναι το χειρότερό μου είναι η μαγειρική. ΤΗ ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ ΚΑΙ ΤΗ ΒΑΡΙΕΜΑΙ ΟΙΚΤΡΑ. Δε μ' αρέσει καθόλου. Τα πολύ βασικά τύπου μακαρόνια και πατάτες τα κάνω. Μέχρι εκεί όμως. Τα υπόλοιπα όχι. Και ο σύντροφός μου δεν ξέρει να μαγειρεύει. Βολευόμαστε βέβαια με τα φαγητά που μας παρέχει η δουλειά του καθενός αλλά μόλις έρθει ένα μωρό στην "παρέα" μας; Εκεί τι κάνω;Ειλικρινά, θα μπορούσα να κάθομαι όλη μέρα, να σαπίζω βλέποντας τηλεόραση και να παίζω παιχνίδια rpg. Είμαι 33 χρόνων και ακόμη δε λέω να μεγαλώσω. Δεν έπρεπε να έχω γεννηθεί γυναίκα. Ή τουλάχιστον δεν έπρεπε να έχω γεννηθεί εδώ. Έπρεπε να μεγαλώσω κάπου όπου οι γυναίκες αράζουν ολημερίς και οι άντρες κάνουν τις δουλειές του σπιτιού. Και επειδή αυτό το κάπου δε νομίζω να υπάρχει καλύτερα να είχα γεννηθεί άντρας. Επιπλέον, θα κατουρούσα και όρθιος. Πολύ ζηλευτό αυτό. Αυτά.