ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ανεργια και εδω και 5 μηνες δεν εχω ουτε ενα ευρω. Δεν κανω σπαταλες, αλλα υπαρχουν και καποια βασικα και προσωπικα εξοδα που εχει ενας ανθρωπος. Η μανα μου (της ειχα πει οτι μεχρι να βρω δουλεια θα ηθελα μια οικονομικη βοηθεια γυρω στα 20-30 ευρω το μηνα) εκανε ολοκληρη φασαρια οτι δεν εχει (ψεματα, εχω δει βιβλιαριο της) και οτι γενικοτερα δεν φτανουν τα χρηματα του πατερα μου για να μου δωδει. Επισης, μια μερα που εμπαινα στο σπιτι την ακουσα να λεει στον πατερα μου να μην μου δωσει ουτε ενα ευρω και να της το ορκιστει στη ζωη της μανας του. Αυτος, ενα αβουλο πλασμα, ειπε ναι. 5 μηνες να περιμενω τηλεφωνο απο καμια δουλεια και τιποτα, χρηματα τιποτα. Ποσο να αντεξω; εχει και η υπομονη τα ορια της. Προχθες της ξαναειπα οτι θελω να μου δωσει 10 ευρω για να παω για κουρεμα. Ελεγε οτι δεν εχει και ελεγε να παω να δουλεψω, εχοντας ενα ειρωνικο χαμογελο! Ενταξει, το τι εγινε... Με επιασε μια κριση, φωναζα, εσπασα πραγματα και κλειδωθηκα ολη μερα στο δωματιο. Εκανα σαν να ειχα μολις τρελαθει. Το θυμαμαι και δεν με αναγνωριζω. Ναι, την επομενη μερα μου εδωσε 100 ευρω. Ηθελα τοσα να της πω εκεινη την ωρα, αλλα ειπα να μην ανοιξω θεμα. Δεν μιλαμε, λεμε τα τυπικα τωρα και ετσι θα συνεχισω να ειμαι μαζι της. Δεν τη νιωθω δικο μου ανθρωπο. Εχουν γινει και αλλα περιστατικα, οχι οικονομικης φυσης. Αλλη ιστορια αυτα. Το ποτηρι ξεχειλισε. Να βρω δουλεια και εφυγα αμεσως απο το σπιτι. Τι νομισε δηλαδη; οτι αν μου δινει 20-30 ευρω το μηνα θα βολευτω και δεν θα ψαχνω για δουλεια;