7.4.2013 | 15:13
Ανεξήγητος Πόνος...
ποτε δεν ξεκινησαμε κατι γιατι εγω δεν ηθελα λογω των καταστασεων που επικρατουν. Με θελεις σαν τρελος, σε θελω σαν τρελη, κανεις απο τους δυο μας δεν εχει νιωσει ξανα ετσι, δεν γινεται να ειμαστε μαζι. Λογικη-Συναισθημα : 1-0. δεν μπορω να πω οτι μου λειπεις γιατι ποτε δεν σε ειχα, απλα ποναω γιατι μου λειπουν ολα αυτα που θα μπορουσαμε να ζησουμε μαζι, να ειμαστε μαζι, να πετυχουμε μαζι, να νιωσουμε μαζι, να ονειρευτουμε μαζι, να δημιουργησουμε μαζι. Ποναω γαμωτο! Αλλα αποφευγω να σκεφτομαι τι θα γινοταν αν το ενα ή αν το αλλο, δεν μπορω να ζω με τα αν και τα γιατι, αποφευγω να τα σκεφτομαι γιατι ποναω. Θα μου δωσω χρονο μπας και ξεπερασω ολο αυτο, θελω να το ξεπερασω, θελω να προχωρησω, θελω να γινω καλα, φοβαμαι μηπως σε αναζητησω, φοβαμαι οτι θα ειναι δυσκολα, φοβαμαι μηπως μια μερα γυρισω και σε ψαξω, δεν θελω να το κανω, δεν θελω να υποκυψω, και ολα αυτα γιατι απλα δεν πρεπει, θελω να βρω δυναμη να αντεξω και να το περασω και αυτο.