15.10.2013 | 14:19
Άνω-Κάτω
Πέρασα αναμφισβήτητα ένα από τα ωραιότερα καλοκαίρια της ζωής μου ως τώρα.Ερωτεύτηκα έντονα. Είχα χρόνια να ερωτευτώ και ένιωθα την ευτυχία να ξεχυλίζει από κάθε πόρο του δέρματος μου.Ο άνθρωπος αυτός φαινόταν να είναι υπέροχος για εμένα, σε σημείο που ένιωθα τρομερά τυχερή που ήρθε στη ζωή μου.Μετά από ένα διάστημα, ήρθαν οι πρώτοι τσακωμοί που μόνο νορμαλ δεν τους έλεγες.Η κυκλοθυμία του και η απαράδεκτη συμπεριφορά του με έφερε εκτός εαυτού. Χώρισα για λόγους αξιοπρέπειας και αυτοεκτίμησης παρά το γεγονός του ότι ο έρωτας μου για αυτόν ήταν στα υψηλότερα επίπεδα.Περνάω φάσεις δύσκολες το πρώτο διάστημα και προσπαθώ να ηρεμήσω, να ξεπεράσω και να συνηθίσω την κατάσταση.Κι ενώ βρίσκομαι σε αυτές τις πρώτες φάσεις του χωρισμού, η μητέρα μου κάνει μια εξέταση που δε βγήκε καλή.Χθες πήγα στο γιατρό μαζί της για να μας εξηγήσει τα αποτελέσματα των εξετάσεων."Είναι κακοήθης όζος και χρειάζεται εγχείρηση.Είστε τυχερή γιατί το ανακαλύψατε πολύ νωρίς. Όσο νωρίτερα κάνετε την εγχείρηση τόσο το καλύτερο,έτσι ώστε να μην κάνει μετάσταση ο καρκίνος."Με διαπέρασε ηλεκτρισμός μόνο στο άκουσμα της λέξης αυτής."Καρκίνος"; Στη μαμά μου;Όλα τα υπόλοιπα μου φαίνονται πολύ-πολύ μικρά.Η υγεία θεωρείται δεδομένη και όταν βλέπεις πως δεν είναι σε τρομάζει. Κάνω θετικές σκέψεις γιατί είναι πολύ νωρίς και προλαμβάνεται. Παράλληλα σκέφτομαι πόσοι άνθρωποι παλεύουν για την υγεία τους καθημερινά και πόσες ιστορίες ανθρώπων που είτε επιβίωσαν είτε όχι έχω ακούσει για τον καρκίνο.Τίποτα όμως δεν ακούγεται το ίδιο όταν σου χτυπάει την πόρτα και βρίσκεται κοντά σου.Θα είμαι δίπλα της σε όλα, έχει μόνο εμένα κι έχω μόνο εκείνη.