ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Διάβασα την εξομολόγηση μιας κοπέλας που έλεγε ότι δε μπορεί να κρύψει τίποτα από τους φίλους της και τα έλεγε όλα. Το έχω κάνει και εγώ στο παρελθόν,δε μπορώ να πω ότι τώρα δε το κάνω.. μιλάω παντού πολύ.. εγω το εκανα επειδή νόμιζα πως αν δε τα πω,κρυβω πραγματα. Και με τη σειρα τους και οι αλλοι ρωτουσαν "τι εγινε με εκεινο το θεμα", εφοσον εγω ειχα κανει την αρχη. Και ενιωθα οτι λεω ψεματα. Ενα παραδειγμα: ειχαμε χωρισει με τον συντροφο μου και τους ειχα πει τι ειχε γινει. Οταν αρχισε να μου στελνει ξανα μηνυματα,δεν ηθελα να τους το πω,γιατι θα εκραζαν ή γιατι δεν ηθελα να με επηρεασουν. Ελα ομως που οταν με ρωτουσαν "φανηκε ο αλλος;" και ελεγα οχι, ελεγα ψεματα και αισθανομουν χαλια. Σιγα σιγα αρχισα να ελεγχω τις τυψεις μου. Νομιζω πως το σημαντικο ειναι αυτο που ειπε η εξομολογουμενη,οτι δηλαδη πρεπει να τα βρει με τον εαυτο της ωστε να παιρνει αυτη τις αποφασεις για τον εαυτο της.