ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πάντα είχα ανασφάλεια με το σώμα μου. Ίσως φταίει το body shaming που τρώω από τα 11 μου και απο παιδιά της ηλικίας μου αλλά και από φίλους των γονιών μου με παιδιά στην ηλικία μου. Πάντα άκουγα " δες την Αλίκη τι ωραίο σώμα που έχει εσύ τι θες να είσαι χοντρή;,σιγα μη σε κοιτάξει κανένας έτσι χοντρή σταματά να τρως βραδυ" . Αυτά λόγια φίλης της μαμάς μου με κόρη στην ηλικία μου. Οι δικοί μου παλί έλεγαν ότι είμαι μια χαρα για την ηλικία μουκαι ότι δν χρειάζομαι δίαιτες. Όχι ότι έκανα ποτέ σοβαρά δίαιτα γιατί πάντα τη σταματούσα άλλα λέμε. Το περασμένο καλοκαίρι όμως έγινε το μπαμ. Λίγο η ερωτική απογοήτευση που βιωσα και βιώνω, λίγο πάλι τέτοιου είδους σχόλια δν ήθελε και πολύ. Έτρωγα μόνο μια φορά τη μέρα με αποτέλεσμα απο τον Ιούλιο - Οκτώβριο να χάσω 7 κιλά. Κι ενώ όλοι μου έλεγαν αδυνατησες σταματα, ακόμη και η προαναφερθεισα " κυρια" εμένα δν μου έφτανε ήθελα να χάσω κι άλλα. Κι έχασα. Έφτασα σε σημείο να μην χωράω στα παντελόνια μου γιατί μου είναι τεράστια. Πλέον είμαι 54 κιλά. Τις προάλλες για κάποιον λόγο ζήτησα από τη μαμά μου να μου φτιάξει ένα κέικ να το πάρω μαζί μου εκεί που σπουδαζω . Το οποίο κέικ μου δημιουργεί τρελές αν ασφάλειες γιατί νιωθω ότι τρώω πολύ. Την περασμένη Τρίτη εφαγα λίγο κέικ και προσπάθησα να φάω τορτελινια για μεσημέρι. Και λέω προσπάθησα γιατί δν μπόρεσα να τα φάω όλα μου ερχόταν αναγουλα και στο τέλος έβγαλα την τελευταία μπουκιά. Δν ξέρω ίσως να συμβαίνει όλο αυτό επειδή το σώμα μου δν αντέχει πολύ φαγητό πλέον. Μπορεί να είναι κ προειδοποιηση ότι η ανορεξία έρχεται;