ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πρώτο ραντεβού. Είχαμε γνωριστεί στη δουλειά μου, αυτός πελάτης κι εγώ τον εξυπηρέτησα ουκ ολίγες φορές. Συμπαθητικός και χαμογελαστός, σε μια από τις τελευταίες του επισκέψεις στο χώρο εργασίας μου αφού τον ρώτησα αν όλα ΄πήγαν καλά με το θέμα για το οποίο τον εξυπηρέτησα, μου είπε πως θα ήθελε να με ευχαριστήσει και πρότεινε με ωραίο και ευγενικό τρόπο αν θέλω να πάμε σε ένα wine bar παρακάτω μιας και σχόλαγα σε λίγο. Δέχτηκα, κάτι μου έκανε κλικ. Πηγαίνουμε λοιπόν. Διαλέγουμε και κρασί. Αυτός άνετος, μου έβγαζε μια θετική αύρα γενικά. Όλα εντάξει. Λέω μέσα μου ''μια χαρα''. Μιλάμε, συζητάμε, μια ωραία ατμόσφαιρα. Έρχεται και το κρασί, και γενικά η ώρα περνάει ευχάριστα. Κι εκεί που σκεφτόμουν ότι ευτυχως δεν εχει πει / κανει κατι ξενερωτο και αρχιζει να μου αρεσει...τσουπ......βγαζει απο την τσεπη ενα κοκκαλινο κομπολοι με χοντρές μεγάλες χάντρες και μακριά φουντα, σαν αυτα που βλεπουμε στις ταινίες να κρατάει ο Αλή πασάς.Κι αρχιζει κατι ''ακροβατικά''...τύφλα να εχει ο ταχυδακτυλουργός. Και να μας κοιτάει όλο το μαγαζί. Αυτός ατάραχος, μη σου πω χαλάρωνε κιόλας...Κοίταζε μακριά, έπινε κρασάκι, χαμογελούσε, ταχυδακτυλουργικά...αφασία!Πείτε με περίεργη, ήθελα να γελάσω και να κλάψω ταυτόχρονα.Τι να κάνω που με παίρνει τηλέφωνο για να ξαναβγούμε; Πως να αρνηθώ ευγενικά αλλά χωρίς να τον στενοχωρήσω; Είναι κάτι που δεν μπορώ ρε παιδί μου, γελάω ακόμη και τώρα που τα γράφω, δεν είναι ότι κάνω την αφ'υψηλού αλλά ειλικρινά έτσι και το ξαναδώ όλο αυτό το σκηνικό θα μου ερχεται να τραγουδήσω ''μες στης πόλης το χαμάμ'' ντυμένη χανουμάκι!!!