ποτε εκει που δε μας θελουν...
2.1.2016 | 01:28
Άντε να εξομολογήθω και εγω.
Λοιπόν πριν καιρό εμπλεξα μ έναν τύπο, για δύο μήνες, το τονίζω αυτό!Στη συνέχεια ο τύπος αφού με φλομωσε στη ρομαντζαδα και τα σχετικά, δύο μήνες, με εφτησε, χώρισε κλπ κλπ κλπ, μετά ακολούθησαν πισωγυρισματα, μετά το απόλυτο τίποτα...και μετά ακόμα ένα πισωγυρισμα,εντωμεταξυ είχαμε και ακραιες καταστάσεις λεκτικού τύπου, κυρίως από τη μεριά μου, όπως και διάφορα αλλά ξεκατίνιασμα τα, πάλι δικά μου. Εν ολιγης ειχα φερθει απαισια και μου φερθηκε αντιστοιχα και αυτος...λοιπόν για να μπαίνω και στο θέμα, επειδή έχουν διαμεσολαβεί όλα αυτά τα προαναφερθέντα σκηνικά, ερωτω το εξής ρητορικό ερώτημα, υπάρχει περίπτωση πλέον μετά από τόσο καιρό να μην φαίνομαι η τρελή γκομενα που τον κυνηγάει και αυτός την φτύνει. Γιατί έτσι έχει καταλήξει όλο αυτό..υπάρχει περίπτωση να μην το σκεφτομαι όλο αυτό και να φτιάξει κάπως ή κατάσταση μου;Υπάρχει περίπτωση όλο αυτό να ήταν μια κακή συγκιρια η να δεχτώ το γεγονός ότι ο τύπος απλά δεν γουσταρει. Ότι ξέρετε απλά ΔΕ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ και δεν γουσταρε και ποτέ..και εγώ απλά τον διεκδικουσα εγωιστικα και σαν ηλίθια γκομενα; Ξέρετε απ αυτές που είναι τόσο παθετικ ηλιθιες; Αυτου του τύπου οι γυναίκες που λυπασαι...γιατί έτσι αισθανομουν και έτσι αισθάνομαι..και θέλω να εξαφανιστω από προσώπου γης..γιατί ντρέπομαι για τον εαυτό μου..Δηλαδή μια χαρά κοπέλα είμαι τι είναι αυτό που μπορεί να μ έκανε να κολλησω τοοοοσο πολύ..ή εγωιστική ανάγκη της επιβεβαίωσης ή και κάτι άλλο, ο τύπος ούτε για φίλη δεν με θέλει..φαντάστηκε κατάσταση..κανενός είδους πολιτισμός σε κανένα επίπεδο..ούτε στα βασικά. Ευχαριστώ.Α.
2