ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μερικοί άνθρωποι φοβούνται. Όταν παίρνουν την απόφαση να μη φοβούνται πια, αρχίζουν να απολαμβάνουν τη ζωή. Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που ονειρεύονται. Επειδή όμως παρατηρούν ότι ποτέ δεν εκπληρώνονται τα όνειρά τους ή ότι εκπληρώνονται απλά όχι με πρωταγωνιστές τους ίδιους, αρχίζουν να φοβούνται να ονειρευτούν. Και με τον καιρό ξεχνάνε πώς να ονειρεύονται και τι επιθυμούν. Σταματούν να επιθυμούν και σταματούν να ονειρεύονται. Χάνουν εν τέλει τον εαυτό τους και περιπλανώνται σαν άδεια κορμιά στους δρόμους της ζωής. Περνάνε τυχαία από μέρη, ανθρώπους και καταστάσεις, νιώθοντας ανήμποροι να επιλέξουν ή να επιδιώξουν. Αδιάφοροι. Γιατί όποτε το έκαναν, τα φώτα έκλειναν. Με παγωμένο χέρι και βλέμμα πορεύονται και πρέπει να προσποιούνται μια φυσιολογική συμπεριφορά για να μην μοιάζουν τελείως απόκοσμοι. Γι’ αυτούς η λύση δεν είναι να σταματήσουν να φοβούνται. Αν σταματήσουν να φοβούνται, πρέπει να μάθουν «να θέλουν», πρέπει να μάθουν «να ονειρεύονται» και τότε το μόνον που θα έχουν καταφέρει, μετά από πολλή προσπάθεια, είναι να ονειρεύονται αυτό που θέλουν. Θα βρίσκονται ακριβώς στο ίδιο σημείο που βρίσκονταν κάποτε. Στο σημείο μηδέν.