ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Άνθρωποι μόνοι..Είμαστε τόσοι πολλοί τελικά! Νόμιζα πως είμαι η μόνη που νιώθω έτσι αλλα διαβάζω συνεχώς ανθρώπους να εξομολογούνται την μοναξιά τους και να αναζητούν εναν ανθρωπο να τους αγαπήσει ουσιαστικά. Και εγω αυτό ψάχνω. Θέλω εναν ανθρωπο να μοιραστώ τις σκέψεις μου, τις ανησυχίες μου και τα όνειρα μου. Να με κάνει να γελάω και να είναι για μένα και φίλος και εραστής.Θέλω έναν άνθρωπο δικό μου. Να τον εμπιστεύομαι και να με εμπιστευεται. Να είμαστε μαζί και στα εύκολα και στα δύσκολα....να είμαστε ΜΑΖΙ. Μα πόσο περίεργα όντα είμαστε οι ανθρωποι όμως. Όλοι ψάχνουμε την συντροφικότητα και φοβόμαστε μη μείνουμε μόνοι. Γιατί όμως καταλήγουμε στη μοναξιά τελικα;Είναι τόσο δυσκολο λοιπόν να βρεις τον άνθρωπο σου σε αυτη τη ζωή! Γιατί ακόμα και αν πεις οτι τον βρήκες, πρεπει η τύχη και το timing να είναι με το μέρος σου.Αλλά αρκούν μόνο αυτά;; Όχι δεν αρκούν.Θέλει προσπάθεια να κρατήσει μία σχέση. Θέλει να μην μένεις στάσιμος αλλα να αναζητάς συνεχώς τρόπους για να διατηρείς το πάθος και το ενδιαφέρον.Θέλει να μην θεωρήσεις ποτέ τον άλλον δεδομένο...Θέλει πολλά για να κρατήσει μια σχέση, αλλά οι περισσότεροι δεν προσπαθούν ούτε για τα λίγα. Μάθαμε να υψώνουμε τον εγωισμό μας και να παραιτούμαστε. Εξάλλου, υπάρχει και η εύκολη λύση της "ελεύεθρης σχέσης". Δεν δένεσαι, δεν πονάς, δεν πληγώνεσαι...αλλά δεν νιώθεις κιόλας....απλώς υπάρχεις, σε σχέσεις εφήμερες και ανούσιες...Πώς μπορούν να το επιλέγουν κάποιοι;;Πώς μπορούν να απορρίπτουν το πιο ομορφο συναίσθημα;;...Ελπίζω σύντομα να άλλαξει αυτή η εμπορευματοποίηση της ψυχής και όλοι να βρούμε αυτό το άλλο μισό που ψάχνουμε...