ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κάθε φορά που πλησιάζω κάποιον άνθρωπο αρκετά για να κάνουμε συχνά/καθημερινά παρέα τον διώχνω. Είτε κάτι με ενοχλεί, είτε "παρεξηγούμαι" με κάτι ανούσιο, είτε λέω ότι με εμποδίζει και μου τρώει χρόνο από πιο χρήσιμα πράγματα στην καθημερινότητά μου.Το αποτέλεσμα; Είμαι 26 στα 27 και δεν έχω στην ουσία κανέναν φίλο, μόνο μερικούς γνωστούς. Πάλι είμαι σε φάση που δεν με πειράζει τόσο αλλά συχνά νιώθω και μοναξιά, μόνο που αντί να αρχίσω να επικοινωνώ με φίλους/γνωστούς όταν νιώθω έτσι, απομακρύνομαι περισσότερο μέχρι να αποκλείσω τελείως τον εαυτό μου από την κοινωνία.Το πρόβλημα γίνεται χειρότερο επειδή δίχως παρέες δεν γνωρίζεις ούτε και γυναίκες. Έχω χρόνια να κάνω σχέση. Λέω στον εαυτό μου πως όταν πετύχω το ένα και το άλλο, (πχ όταν θα είμαι πιο άνετος οικονομικά ή όταν θα έχω περισσότερο χρόνο) θα γίνω και πιο κοινωνικός, αλλά μάλλον κοροϊδεύω τον εαυτό μου. Γιατί σαμποτάρω τον εαυτό μου; Γιατί δεν είμαι πιο άνετος; Ανήκει κανένας άλλος από εδώ στην "κατηγορία" αυτή;