ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έπρεπε να περάσει ένας χρόνος μετά το χωρισμό για να καταλάβω. Αναλύσεις αναλύσεων. Καλό μου έκαναν οι αναλύσεις, κατάλαβα γιατί έκανα αυτά που έκανα και κυρίως γι’ αυτά που δεν τόλμησα να κάνω. Από την άλλη όμως πολλές φορές αναλύεις τα δεδομένα για να μην ασχολείσαι με τα συναισθήματα σου. Μετά τον χωρισμό μου δεν σκεφτόμουν την επανασύνδεση Το τελευταίο χρόνο που ήμασταν μαζί, είχα εξαντληθεί και ήθελα απλά τον εαυτό μου. Υπήρχε όμως ένα πρόβλημα, ήθελα “conclusion”. Σκεφτόμουν σκηνές όπου ερχόταν πίσω και την απέρριπτα με οποιοδήποτε τρόπο. Αμέτρητες σκηνές. Ολόκληρο βιβλίο θα μπορούσα να γράψω.Θα μου πεις «ίσως θες να της πεις όλα αυτά που δεν είπες ποτέ». Μετά το τέλος της σχέσης της είχα εκφράσει όλα τα συναισθήματα μου. Οπότε δεν ήταν θέμα εκτόνωσης.Τελικά πήρα μολύβι και χαρτί και τα έβαλα κάτω. Και τότε κατάλαβα ότι δεν την είχα συγχωρέσει. Είχα θυμό μέσα μου. Ήθελα να πονέσει όπως με πόνεσε. Δεν με πόνεσε ούτε η απόρριψη, ούτε η αδιαφορία. Εντάξει ψέμματα σε πονάνε όλα αυτά αλλά είναι μέρος της ζωής. Κατάλαβα ότι αυτό που με πόνεσε ήταν η προσπάθεια της να με πληγώσει πριν χωρίσουμε. Τον τελευταίο καιρό που ήμασταν μαζί, ένιωθα ότι με μισεί. Την έπιανα πολλές φορές να με κοιτάει με ένα βλέμμα γεμάτο απογοήτευση, υπονοώντας “εσύ φταις”. Εσύ από την άλλη να σκέφτεσαι “τι στον πούτσο έκανα πάλι;”. Το ξέρεις αυτό το βλέμμα ε; Σε διαπερνάει σαν ακτίνες λέιζερ. Όταν έχεις μοιραστεί τόσα πολλά μ’ έναν άνθρωπο σου φαίνεται αδιανόητο, μόνο στην σκέψη, ότι μπορεί να σε πληγώσει. Γι αυτό το λόγο ήθελα το “conclusion”. Για να την πληγώσω όπως με πλήγωσε. Άσχημο αλλά αληθινό.Όλο αυτό μου θυμίζει την τριλογία των χρωμάτων (white). Η γυναίκα του πρωταγωνιστή τον χωρίζει και αυτός θέλει να την εκδικηθεί. Στο τέλος η γυναίκα του επιστρέφει, αλλά αυτός το μόνο που επιζητά είναι η εκδίκηση. Πίστευε ότι είναι ο μοναδικός τρόπος για να έρθει η ισορροπία στη σχέση τους. Αν και τελικά τα κατάφερε και πήρε την εκδίκηση του η πολυπόθητη δικαίωση δεν ήρθε ποτέ. Μόνο θλίψη.Αυτό ένιωθα και εγω λοιπόν, για να έρθει η ισορροπία στην σχέση μας θα έπρεπε να την πληρώσω με το ίδιο νόμισμα. Και όλα αυτά γιατί είχα θυμό. Βαθιά μέσα μου όμως ήξερα ότι δεν θα έρθει ποτέ η δικαίωση με αυτόν τον τρόπο. Γιατί όλος αυτός ο θυμός είναι δικό μου δημιούργημα και μόνο εγώ μπορώ να τον σκοτώσω.Αυτό που σε φοβίζει φίλε-η μου δεν είναι ότι σε πλήγωσε ένας πρώην, ο γονιός, ένας φίλος, ένας σκύλος. Δεν είναι αυτό που δεν μπορείς να ξεπεράσεις. Ούτε οι “μοναδικές στιγμές” που νομίζεις ότι δεν θα ξαναζήσεις με άλλον άνθρωπο. Είναι η ιδέα ότι θα ξαναπληγωθείς και φοβάσαι ότι θα περάσεις τα ίδια. Έχεις χάσει την εμπιστοσύνη σου. Το παράδοξο είναι ότι όταν κάνεις τα πάντα για να αποφύγεις τον πόνο, τον ελκύεις.Πρέπει να καταλάβεις, όπως και εγώ, ότι ο θυμός είναι ένα δημιούργημα εσφαλμένων αντιλήψεων και πεποιθήσεων. Υπάρχει η αυταπάτη ότι δεν πρέπει να νιώθουμε πόνο. Και έτσι σταματάς να κάνεις πράγματα που θεωρείς ότι μπορεί να σε πληγώσουν. Σταματάς να ζεις. Αλλά ζωή χωρίς αντιθέσεις δεν υπάρχει. Όταν στο τέλος φτάσεις στο σημείο να δέχεσαι τον πόνο και να μην δίνεις δεκάρα γι’ αυτόν είσαι ελεύθερος να κάνεις οτιδήποτε θέλεις γιατί δεν έχεις τίποτα να χάσεις.Οπότε μπορείς να μείνεις κρυμμένος στην καλύβα που έχεις δημιουργήσει για μην πληγωθείς ποτέ ξανά ή να βγεις έξω και να ζήσεις με το ρίσκο ότι ίσως πληγωθείς (και θα πληγωθείς).Ωραία η παρέα στις εξομολογήσεις αλλά….. it’s time to move on.https://www.youtube.com/watch?v=77d610Gjpl8Αντίο και καλή συνέχεια...