ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και πριν με βρισετε, αφηστε με να σας εξηγησω το γιατι.Η μανα του συντροφου μου, δεν εχει δουλεψει ποτε στη ζωη της, και ηταν μια ζωη στο καθισιο απαιτωντας απο τον αντρα της να την ζει.Μολις αυτος φαληρησε και ζοριστηκαν οικονομικα, αυτη τον παρατησε για να κανει τη ζωη της μακρια απο τον 'μπατιρη'.Στο μεταξυ, παραπονιεται συνεχεια, μα συνεχεια οτι δεν εχει λεφτα, οτι ζοριζεται, ενω συγχρονως ειναι ολη μερα στον καναπε, στην τηλεοραση, στο τσιγαρο και στην βολτα.Επιπλεον ζηταει απο τους γιους της να την ζουν, ενω καθε φορα σκαει με νεα συνολακια, και η ριζα παντα φρεσκοβαμμενη.Το χειροτερο δε, ειναι οτι, εχει αδυναμια στους δυο μεγαλυτερους γιους της, με αποτελεσμα να χει τον μικρο (τον συντροφο μου) στο φτυσιμο. Μαλιστα, στις αρχες της σχεσης μας, με ειχε πιασει και μου ειχε πει "πως μπορεις και εισαι μαζι του? εγω θα ειχα χωρισει στη θεση σου".Μια φορα πανω σε καβγα και πριν φυγει απο το σπιτι η κυρια, εδιωξε τον συντροφο μου απο το σπιτι ενω αυτος ηταν σοβαρα αρρωστος.Εγω τον ετρεχα στα νοσοκομεια και οταν την επερνα τηλεφωνο να της πω για εκεινον αυτη μου λεγε οτι δεν την νοιαζει και το εκλεινε.Ο συντροφος μου τωρα, εχει φτιαξει τη ζωη του καπως, εχει πιασει σπιτι, και μαλιστα μου ζηταει να συζησουμε.Αμ δε. Η μανα του ολο εκει ειναι. Δηθεν ταχα μου να τον περιποιειται, ενω μια ζωη τον ειχε του κλωτσου και του μπατσου. Μια φορα δε, ημασταν στο κρεβατι και μπουκαρε αυτη γιατι εχει ΚΑΙ κλειδια.Εχω μαλωσει απειρες φορες με τον συντροφο μου και του εχω ξεκαθαρισει οτι δεν την παω, αυτος ομως την εχει αναγκη και ετσι την τρωω και γω στη μαπα.Πραγματικα δεν ξερω τι να κανω. Θελω πολυ να μεινουμε μαζι αλλα οχι με αυτη ναν μπαινοβγαινει λες και ειναι τσιφλικι της.