ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Διαβάζοντας την εξομολόγηση κοπέλας το μεσημέρι, σχετικά με τη μεταστροφή σε κοινωνικό άτομο, μπορώ να πω ότι ταυτίστηκα μαζί της σε πολύ μεγάλο βαθμό.Είμαι 26, και για χρόνια ήμουν σε αντίστοιχη θέση. Δε μιλούσα πολύ, δεν έπαιρνα πρωτοβουλίες και γενικά ήμουν παθητικός. Και το πλήρωσα. Έχασα ευκαιρίες, φιλίες και έμεινα μόνος. Έφτασα μέχρι να μην έχω ιδιαίτερη όρεξη να βγω από το σπίτι (Επιασα πάτο, με λίγα λόγια)... Όλο αυτό όμως με έκανε να δω τα πράγματα από την άσχημη πλευρά, να συνειδητοποιησω τα όσα χάνω λόγω αυτής μου της συμπεριφοράς, και αποφάσισα ότι όλο αυτό δε μου αξίζει...Και πήρα την απόφαση να αρχισω να βγαίνω από το καβούκι μου. Να μιλάω περισσότερο, να παίρνω πρωτοβουλίες, να μη φοβάμαι να την απόρριψη - όχι στον ερωτικό τομέα, αυτό είναι άλλο ζήτημα- να φάω άκυρα και γενικά να 'τσαλακωθω'. Και προσπάθησα, και άλλες φορές πέτυχα. Και άλλες απέτυχα. Αλλά δε το έβαλα κάτω. Συνέχισα. Και πάλι και πάλι και πάλι... Και έφτασα στο σήμερα. Και αισθάνομαι πολύ διαφορετικός. Είμαι πιο κοινωνικός, μιλάω και γενικά βγάζω προς τα έξω ένα πολύ πιο καλό προφίλ...Και, ναι, δεν θα σας πω πως είναι όλα τέλεια...Φυσικά υπάρχουν δυσκολίες, αλλά πλέον μέσα μου νιώθω πιο καλά στον συγκεκριμένο τομέα. Δηλαδή, δεν μου φαίνεται πλέον βουνό να μπω σε ένα μαγαζί και να αγοράσω κάτι ή να συζητήσω με κάποιον άκυρο για κάτι που μπορεί να προέκυψε.Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ένα συμβάν, πριν λίγο καιρό, όταν σε κάποιο μάθημα που παρακολουθώ ήρθε μια κοπέλα με λίγες μέρες καθυστέρηση και ήταν ας πούμε η καινούργια της τάξης, και τυχαία έκατσε δίπλα μου. Και της έπιασα τη συζήτηση αρκετά άνετα και κατά κάποιο τρόπο τη βοήθησα να μην αισθάνεται κάπως μειονεκτικά - με την έννοια ότι οι υπόλοιποι γνωρζομασταν μεταξύ μας- και αισθάνθηκα αφενός όμορφα που βοήθησα κάποιον που μπορεί να το είχε ανάγκη - λέω μπορεί γιατί έτσι κι αλλιώς δε θα το έλεγε ποτέ κανείς αυτό στους γύρω του- αφετέρου αισθάνθηκα μια υπερηφάνεια με την έννοια ότι υπό αντίστοιχες συνθήκες 2-3 χρόνια πριν δε θα έβγαζα λέξη πέρα από έναν τυπικό χαιρετισμό...Και θα μου πείτε, τι σας τα λέω όλα αυτά; Όχι για να σας δείξω το ποσό σπουδαίος είμαι - γιατί δεν είμαι--αλλά για να σας δείξω ότι οι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν. Μπορούν αν το θέλουν κι αν προσπαθήσουν. Απλά πρέπει να πατήσουν το κουμπί, και να αλλάξουν στάση ζωής... Και το λέω εγώ αυτό, που πραγματικά ήμουν ο ορισμός του αντικοινωνικου, οπότε αφού μπόρεσα εγώ, γιατί όχι κι εσείς;Και φυσικά, να τονίσω, ότι δεν είναι όλα τέλεια. Συνεχίζουν να υπάρχουν θέματα όπως η προσέγγιση από την πλευρά μου σε κοπέλες που μου αρέσουν - όπως προείπα αυτό δεν το έχω ξεπεράσει ακομα- ή η δημιουργία παρεας - γιατί πέρα από μια διεύρυνση τογ κύκλου μου μέσω όλων αυτών των μαθημάτων που κάνω, δύσκολα βρίσκεις άτομα που να θέλουν νέες παρέες σε αυτές τις ηλικίες- αλλά δε θα επεκταθώ στα αρνητικά, αφενός γιατί μάλλον σας κούρασα, αφετέρου γιατί ήθελα να σταθώ στο θετικό κομμάτι και να μη βάλω πολλή μιζέρια στη συγκεκριμένη δημοσίευση.Αυτά... Σας ευχαριστώ αν με αντεξατε ως το τέλος ... :)