20.5.2014 | 04:16
απαθεια!
Ειμαι πολυ καλυτερα! Με προδωσες και μου φερθηκες πολυ ασχημα, ομως εχουν περασει καποιες μερες κι ενω ημουν χαλια, ειμαι πλεον αρκετα πιο καλα. Ξερω πως δε μου αξιζες και πως δε θα περνουσα τη ζωη μου οπως την ηθελα, αν ημουν μαζι σου. Εγω θελω εναν ανθρωπο να ξερω οτι θελει μονο εμενα, οτι εκτιμαει το οτι με εχει και να εχουμε ηρεμια! Μαζι σου δεν τα ειχα ολα αυτα. Πλεον σε βλεπω και νιωθω μια απαθεια. Ενω μεχρι πριν μια βδομαδα εκλαιγα καθε μερα! Χαιρομαι που εχω κανει αυτο το βημα κι ελπιζω να συνεχιστει και να μην εχω πισωγυρισματα. Σ αγαπησα παρα πολυ κ ειναι κριμα που γιναμε ετσι, ομως το προκαλεσες μονος σου! Ακομα βεβαια νιωθω ενα πλακωμα στο στηθος καθε φορα που σκεφτομαι πως μου φερθηκες η οτι μπορει να εισαι κανονικα μαζι της, ομως θα το ξεπερασω εντελως και θα ειμαι μια χαρα! Φτανει πια αυτη η εξαρτηση μου απο σενα, τελειωσε! Θα προχωρησω!
