ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα σας! Θέλω να εξομολογηθώ μία εσωτερική αποκάλυψη που μου έγινε.Πάντα είχα στο μυαλό μου οτί με κανέναν πρώην δεν με συνδέει τίποτα από τη στιγμή που χωρίσαμε και ποτέ δεν κράτησα επικοινωνία με κανέναν. Το θεωρώ άσκοπο και πολύ περισσότερο επειδή υπήρχε η απόρριψη.. Για τις 3 σχέσεις που με σημάδεψαν και ποτέ δεν θα ξεχάσω, (δεν ήθελα να χωρίσω και επειδή αυτό έγινε για διάφορους λόγους), προκειμένου να ορθοποδήσω, σκεφτόμουν οτί δεν με ένοιαζε γι'αυτούς, ουτε αν είναι καλά ή όχι, τους σνόμπαρα στον εαυτό μου και τους υποτιμούσα. Φυσικα, αυτό με βοήθησε να τους ξεπεράσω και πραγματικά να μην με νοιάζει, δηλ να νιώθω μια απάθεια.(Να διευκρινήσω οτί ποτέ δεν ήθελα να είναι κάποιος μαζί μου ενώ αποφάσισε οτί δεν με θέλει, ούτε και έδειξα πίεση προκειμένου νάλλάξει γνώμη).Συνειδητοποίησα όμως οτί δεν μπορείς να θυμώσεις με κανέναν που υπήρξατε ζευγάρι, άσχετα τι έγινε και η σχέση διαλύθηκε. Οπως και να χει, υπήρξαμε κομμάτι ο ένας του άλλου και αυτό είναι γεγονός, δεν γίνεται να απαξιείς για κάποιον που κλάποτε σήμαινε κάτι. Συνειδητοποίησα οτι δεν μπορώ να διαγράψω την ύπαρξη κάποιου μόνο και μόνο επειδή έφυγε και οτι αυτό πρέπει να το συγχωρήσω και απελευθερώθηκα.. Ανακουφίστηκα και χάρηκα που μπόρεσα να πω στον εαυτό μου οτί δεν πειράζει και οτί επειδή κάποιος αποφάσισε να φύγει δεν σημαίνει οτι μου χρωστάει.. Τώρα μπορώ να καταλάβω αυτούς που λένε οτί εύχονται οι πρώην τους να είναι καλά.Ίσως άργησα πολύ να νιώσω οτί αυτό είναι το σωστό, για μένα πρώτα, και να δεχτώ το παρελθόν. Ισως να με βοήθησε το γεγονός οτί τώρα ωρίμασα μέσα από μια σχέση και το θεώρησα αυταπόδεκτο..Ευχαριστώ για την ανάγνωση!