ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιπον ειμαι 18 χρονων και σπουδαζω.Απο μικρος που θυμαμαι τον εαυτο μου στο σχολειο πιστευω πως ημουν ενα νορμαλ απλο παιδι.Οσο παιρνουσαν ομως τα χρονια τοσο πιο πολυ αλλαζα και γινομουν πιο κλειστος.Ειδικα οταν εφτασα στα τελη της τριτης γυμνασιου απομονωθηκα απο ολους και δεν ειχα ορεξη να εχω παρε δωσε με κανεναν.Τρια χρονια λοιπον εδω και τωρα ειμαι ολομοναχος εχοντας ελαχιστες επαφες με αλλα ατομα,με θυμουνται μονο οταν με χρειαζονται κατι καποια ατομα.Γενικα ζω στον δικο μου μοναχικο κοσμο και δεν μπορω να καταλαβω αν με δυσσαρεστει τοσο.Το κυριο προβλημα μου ομως μου δημιουργηθηκε μολις χθες επειδη ειδα ενα μηνυμα που με σοκαρε.Συγκεκριμενα ειδα ενα μηνυμα απο 2 μελη της οικογενειας μου να λεει ο ενας στον αλλον πως εχω καταντησει ετσι και οτι οπου και να παω δεν μπορω να στεριωσω με κανεναν ανθρωπο και ποσο θα συνεχιστει ακομα αυτο,και αλλα λογια ακομα πιο βαρια.Πραγματικα σας μιλαω μολις τα διαβασα αρχιζα να δακρυζω επι μιση ωρα δεν μπορουσα να σταματησω ακομα και τωρα που σας τα γραφω κλαιω,δεν εχω στεναχωρηθει περισσοτερο στη ζωη μου απο το χθεσινο συμβαν.Με τα λογια τους πιστευω μου εδωσαν το τελειωτικο χτυπημα,θα απομονωθω ακομα παραπανω.Τι να πωαισθανομαι πως τελικα δν εχω ουτε οικογενεια ουτε φιλους.Παντα μονος με την πιθανη καταθλιψη μου!