Γλυκιά μου, δεν είναι δική σου ευθύνη ούτε η μητέρα σου, ούτε τα αδέρφια σου. Τους αγαπάς και θέλεις να τους βοηθήσεις, αλλά δεν είναι δική σου η ευθύνη τους. Θα σου πρότεινα να απευθυνθείς σε ψυχολόγο, να δεις πως μπορείς να διαχειριστείς πρώτα εσύ αυτή την κατάσταση, και μετά για το πώς μπορείς να προσφέρεις στην οικογένειά σου.
11.4.2019 | 13:57
Απελπισία...
Πώς να το πω τώρα αυτό; Μετά από 3 χρόνια ψυχολογικών προβλημάτων η μητέρα μου διαγνώστηκε με διπολική διαταραχή (μανία, κατάθλιψη) και μανία καταδίωξης. Δεν ξέρω πως να αντιμετωπίσω όλο αυτό. Δεν ξέρω πως θα καταφέρω να παίρνει η μητέρα μου τα φάρμακα της ενώ ζω μακριά της, πως θα σταματήσει να προκαλεί επεισόδια έξω και πως θα σταματήσει να χαλάει την ψυχολογία των αδερφών μου. Νομίζω ότι έχω επηρεαστεί πάρα πολύ από όλα αυτά. Έχω κλειστεί πάρα πολύ στον εαυτό μου, δεν κάνω νέες γνωριμίες και δεν βγαίνω πολύ. Δεν βρίσκω ενδιαφέρον σε τίποτα. Μακάρι να μπορούσα να το είχα διαχειριστεί από την αρχή αλλά ήμουν 17 χρονών, τα αδέρφια μου μικρότερα και δεν ήξερα που να ζητήσω βοήθεια.
1
![1Ο+1 εξαιρετικά αναγνώσματα για το τέλος της εβδομάδας [08.11.24]](/sites/default/files/styles/square_mini/public/articles/2024-11-08/__LiFO_10%2B1_Previews4%20%281%29.jpg?h=748d7e9c&itok=zdgEe7VA)
