ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τον τελευταίο καιρό αποφεύγω να βρεθώ με τις φίλες μου, ο λόγος είναι ότι κάθε φορά που βρισκόμαστε κοιτάνε ρούχα στο ίντερνετ, μιλάνε για αγορές που έκαναν, για τα νύχια που θα φτιάξουν κτλ. Στην οικογένεια μου αντιμετωπίζουμε πολλά οικονομικά προβλήματα, χρέη, δάνεια. Εγώ λοιπόν δεν έχω τηνν πολυτέλεια να μπορώ να ψωνίσω κάτι ούτε να χαραμισω 10 ευρώ για μανικιούρ. Κάθε φορά λοιπόν που μιλάνε για αυτά εγώ κάθομαι σε μια γωνιά και παρίστανω ότι ασχολούμαι με το τηλφωνο μου γιατι νιώθω άβολα να μπω στην συζήτηση. Επίσης στεναχωριέμαι και πολύ γιατί είμαι 20 ετων και εγώ και θα μου άρεσαν όλα αυτά τα όμορφα πράγματα. Εκείνες θυμώνουν και πιστεύουν ότι τις αγνοώ και δεν θέλω την παρέα τους. Καμία φορα σκέφτομαι γιατί να είμαι πάντα εγώ ή άτυχη εκεί πέρα. Καμία φορά νευριαζω προς τους γονείς μου που παντρεύτηκαν χωρίς να έχουν ούτε ένα ευρώ στην τσέπη τους και έχτισαν μια οικογένεια μέσα στα χρέη. Το σπίτι μας είναι υποθήκη,το ρεύμα έχει μαζευτεί, και το ψυγείο σχεδόν άδειο αλλά ήθελαν να κάνουν και 3 παιδιά. Όχι μην με πείτε τεμπλελα. Προσπαθώ να βρω δουλειά. Αλλά η κατάσταση με τον ιό δεν βοηθαει. Θα ήθελα οι γονεις μου να ήταν πιο υπεύθυνοι. Να μην αφήνουν μήνες τους λογαριασμούς απλήρωτους να μαζεύονται. Θέλω όλη μέρα να κάθομαι στο κρεβάτι μου και να μην με βλέπει άνθρωπος. Δεν μπορώ να κοιμηθώ τα βράδια από το άγχος όλο εφιάλτες βλέπω. Πόσο ζηλεύω τα άλλα παιδιά την ηλικίας μου που έχουν τέτοιου είδους αγχοι γιατι οι γονεις τους φροντίζουν να μην τους τα μεταδίδουν. Δεν ξέρω τι να κάνω νομίζω θα εκραγεί το κεφάλι μου.