23.7.2014 | 23:36
Απέραντη μοναξιά.
Είμαι η Ν.Είμαι 26 χρονών.Είμαι πολύ ζωντανός και ευχάριστος άνθρωπος. Έχω πολλά ενδιαφέροντα.Ακούω πολύ μουσική, μου αρέσουν οι συναυλίες.Έχω πολλά όνειρα, κάνω σχέδια, θέλω να παω να δω παραστασεις, ταινίες, να ταξιδεψω, να βγω, να γελασω, να μεθυσω, να κοιταω τα αστερια ως το πρωι και άλλα πολλά, αλλα δεν μπορώ.Δεν εχω παρέες, γι'αυτό.Βλεπω παρεες να πηγαινουν διακοπες και να περνανε τελεια, να βγαινουν τα βραδια, και η καρδια μου σφιγγεται που δεν μπορω να ζησω τα ιδια μονο και μονο επειδη δεν εχω παρεες, εναν ανθρωπο να με παρει τηλεφωνο και να μου πει "σηκω να βγουμε, παμε μια βολτα στο κεντρο να πιουμε μια μπύρα¨.Άλλο ενα καλοκαιρι που το περναω μπροστα απο την τηλεοραση και το λαπτοπ, ή διαβάζοντας βιβλια στο κρεβατι, ή περπατώντας μόνη μου στους δρόμους της Αθήνας.Δεν ζω. Απλά υπάρχω. Δεν το αντέχω αυτό.Τόσο μεγάλη πόλη, μα απέραντη η μοναξιά. Τόσο μεγάλη που δεν παλεύεται ρε παιδιά ...