ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αυτο μονο ηθελα να πω. Νιωθω ενα απεραντο κενο, η ζωη μου φανταζει ενα αβατο χαος που δεν μπορω να βαλω σε ταξη, ολα φαινονται δυσκολα, βουνο, δεν νιωθω καλα, δεν κοιμαμαι σωστα, δεν τρωω σωστα, και οταν προσπαθω να τα ρυθμισω ξερυθμιζονται. Η σχολη μου παει κατα διαολου, η κοινωνικη μου ζωη επισης, οχι γιατι δεν εχω φιλους και φιλες, αλλα γιατι νιωθω μονη, νιωθω πως και με οσους κανω παρεα δεν ταιριαζω και δε με γεμιζει τιποτα. Απογοητευομαι καθε μερα απο ολους, με αλλους εχω ξεκοψει γιατι ακολουθησαμε αλλους δρομους, με αλλους οχι, αλλα και αυτοι δε με γεμιζουν. Ποσα βιβλια ψυχολογιας να διαβασω, ναι εχω διαβασει αρκετα, εχω βοηθηθει σε ενα βαθμο αλλα υπαρχουν απλα στιγμες που νιωθω απαισια, μονη μου, χωρις οραμα στη ζωη, χωρις χαρα, χωρις λαχταρα, χωρις σκοπο. Ισως ολοι να εχετε νιωσει ετσι καποιες στιγμες και να ασχολειστε με κατι και να ξεχνιεστε, και εγω το εχω κανει αλλα σημερα δεν μπορω να ξεχαστω ιδιαιτερα. Ειμαι ενας βαλτωμενος ανθρωπος, που δεν βρηκε την στηριξη που του αξιζει, οποτε ανελαβε μονος του να στηριξει τον εαυτο του, ενας ανθρωπος με προσωπικοτητα αλλα φοβο, ενας ανθρωπος με απιστευτες δυνατοτητες αλλα μεσα σε εναν λακκο, που προσπαθει χρονια τωρα να βρει διεξοδο. Δε θελω κουβεντες τυπου ''μιλα σε ειδικο'', οι ειδικοι σου επισημαινουν τη φωνη της λογικης, που αν εισαι συνειδητος ανθρωπος την ξερεις και μονος σου, σε ισιωνουν για λιγο, και μετα μονος σου πρεπει να ερθεις αντιμετωπος με το σκοταδι σου. Σημερα εχω ερθει να το αντιμετωπισω το σκοταδι αυτο. Απλα δεν ειχα που να το μοιραστω και το μοιραζομαι εδω. Ελπιζω εσεις να εχετε εναν ομορφο σκοπο που σας ενθουσιαζει και να ξυπνατε πρωι και με ορεξη, ελπιζω να σας αγαπουν και να μην σας προδιδουν, ελπιζω να εχετε φιλους με τους οποιους να νιωθετε σαν το σπιτι σας και σαν οικογενεια, ελπιζω να εχετε μια ομορφη ζωη. Αν ολοι ειχαμε κατι απο αυτα δε θα υπηρχε τοση μιζερια στις ψυχες μας.