Πραγματικά στεναχωρήθηκα διαβάζοντας κάτι τέτοιο..1ον γιατί ειλικρινά δεν χωράει το μυαλό μου ότι ένας άνθρωπος για οποιονδήποτε λόγο μπορεί να φτάσει σε τέτοιο τέλμα όπως αυτό που περιγράφεις.2ον τη ζωή σου εσύ την ορίζεις τι πάει να πει όπως μου έμαθαν .3ον ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός για τα πάντα απαλύνει κάθε είδους πόνο γιατί οι άσχημες αναμνήσεις ολοένα γίνονται και πιο μακρινές .4ον και μόνο που ζεις έχεις την δυνατότητα να κάνεις τα πάντα να ονειρευτείς και να πραγματοποιήσεις 5ον το ότι συνάντησες στη ζωή σου κάποιους που μπορεί να σε απογοήτευσαν δεν σημαίνει πως είναι όλοι έτσι .6ον δεν ορίζουν οι γύρω σου το τι είσαι εσύ είσαι αυτό που είσαι .7ον Αν είσαι έτσι απο ερωτική απογοήτευση θα βάλω τις φωνές ...Γιατί είναι τόσο δύσκολο να χαίρονται οι άνθρωποι τη ζωή τους επιτέλους γιατί τόσο πεσιμισμός γιατί τέτοια αντιμετώπιση στη ζωή .Αυτό το δώρο που μας δόθηκε για μια και μοναδική φορα ,ακόμα και στην πιο μεγάλη θύελλα μετά ο ήλιος πάντα βγαίνει και ξέρεις γιατί? Γιατί η δύναμη του είναι αστείρευτη όπως θα έπρεπε να είναι η δύναμη του μυαλού και της ψυχής σου .Προχωρα το κάθε αύριο μπορείς να το κάνεις καλύτερο απο οποιοδήποτε χθες.
23.4.2015 | 20:32
απλα ειχα αναγκη να τα πω
Δεν ξερω πια τι θελω....ποια ειμαι και τι αναζητω απο αυτη την ζωη!ολα οσα συμβαινουν γυρω μου με εχουν καταρακωσει...με εχουν καταστρεψει...με τρωνε καθε μερα λιγο λιγο...δεν ειναι οτι δεν προσπαθησα να ορθοποδησω...απλα σημερα εφυγε καθε σταγονα δυναμης που ειχα μεσα μου....ξερω θα μου πεις αυτη ειναι η ζωη κι πως αλλοι τραβανε χειροτερα...ομως ειναι καλο που η ψυχη μου ειναι αδεια...που το χαμογελο μ σβηστικε διαπαντως....?τι ειναι η ζωη κανεις δεν μπορει ν μου πει κι αλλωστε κανεις δεν ξερει...κι εγω αυτο γειρευα μα εφυγα με αδεια χερια...ξεκινησα γεματη ονειρα γεματη ενθουσιασμο...γεματη καλοσυνη και αλλα πολλα αληθινα συναισθηματα...πλεον δεν θελω κανεναν...εχω σηχαθει τις δηθεν ανθρωπινες σχεσεισ γυρω μου...το ψευτικο ενδιαφερον...κι δεν φτανει αυτο γυρνανε κι με κατακρινουν πως ειμαι αντικοινωνικη...αντε να κατσεις να εξηγησεις στον καθενα τι στο...συμβαινει μεσα σου...πφφφ δεν ξερω απλα απο την μερα που καθησα να τα βρω με τον εαυτο μου μονο χαμενη βγηκα...νιωθω πως αρχιζω κι τρελενομαι....πως δεν θελω να ζω πια σαν ανθρωπος...οτι κιαν σημαινει αυτο!να παρατησω την ζωη μου ή να συνεχισω να ζω μια ζωη ποθ δεν θελω κι να παιξω κι εγω το ρολο μου στην κοινωνια???κι οταν λεω ρολο εννοω...θεατρικο...απλα εχω χασει το νοημα μεταξυ ζωης κι θανατου...απο εκει που απλα δεν ηξερα τι να ακολουθησω στην ζωη μου..πλεον δεν ξερω αν θελω την ζωη μου...εδω κι παρα πολλα χρονια σε καθε σταπατσο που ετρωγα επειθα τον εαυτο μου πως καπου αποσκοπει κι αυτο....κι τωρα τι...?ποιος θαμε καταλαβει?ποιος θα με βοηθησει οταν ακομα κι ο ιδιοσ μου ο εαυτος με πνιγει...απλα μακαρι να μπορουσα να διαγραψω την μνημη μου...κι να αρχιζα παλι απο το 0...κι ετσι απλα να απαλυνα τον πονο μεσα μου...κι αυτος ο πονος ειναι αβασταχτος...απλα ηθελα να τα πω...γιατι κανεις δεν με ακουει...την ιστορια μου δεν θελω να την πω...δεν αξιζει να την πω...ξερω οτι τιποτα δεν θα βγει με αυτο...απλα...θελω να σταματησω να ποναω...θελω να ζησω την ζωη με τα δυσκολα κι τα ευκολα τις...θελω να κυνηγαω κι εγω ονειρα...θελω να αγαπησω πραγματικα κι να αγαπηθω...θελω ανθρωπους ντοπρους απεναντι μου...θελω να χαμογελω...απλα μεσα μου δεν υπαρχει τιποτα...
1
