ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τώρα δηλαδή ξέρεις τι θέλεις? Τώρα τι θα ζήσεις? Εσύ μου έλεγες πως φαντάζομαι τη ζωή μου δέκα χρόνια μετά...Εσύ τώρα ξέρεις? Τώρα συναναστρέφεσαι με ανθρώπους και κύκλους που έβριζες και σιχαινόσουν...Και αν είσαι πραγματικά ευτυχισμένη σου βγάζω το καπέλο...Αλλά δεν μου φαίνεσαι και πολύ...Παράτησες τα όνειρα σου που εγώ έκανα και δικά μου...Επειδή σε αγάπησα όσο τίποτα άλλο...Και στο απέδειξα...Τώρα τι θες? Θες να ξεπεράσεις τα βιώματα σου, ή θες να ζήσεις και εσύ τις ψευδαισθήσεις που έμαθες από μικρό παιδί? Βλέπεις μόνη σου τα αποτελέσματα αυτής της ζωής...Μοναξιά ψυχική, μοναξιά παντοτινή...Όσους έρωτες και αν γνωρίσεις πάντα θα είσαι μόνη...Εγώ δεν ξέρω πόσο ακόμη θα είμαι δίπλα σου και εννοώ ψυχικά...Γιατί και εγώ πρέπει να προχωρήσω...Αν είναι να ξανασμίξουμε αυτό θα γίνει μόνο αν ξεκαθαρίσεις μέσα σου τι πραγματικά θες...Αλλιώς καλή ζωή μάτια μου...άλλωστε δεν μπορούμε να χαθούμε και να το θέλουμε...Πάντα θα παρακολουθεί ο ένας τον άλλο σαν ένα κινηματογραφικό έργο σε θερινό κινηματογράφο που το διέκοψε η βροχή...Δύο φορές...