ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

κουραστηκα.γιατι πρεπει να ειναι τοσο πολυπλοκκες οισχεσεις?γιατι να πρεπει να αναλυουμε τα παντα?βγαινεις με καποιον,γιατι πρεπει να μπαινεις στη διαδικασια να φερεσαι καπως αλλιως στην αρχη και να προσεχεις τι θα πεις?να προσεχεις τι λες,για να μη νομιζει ο αλλος οτι εισαι ευκολη,οτι εισαι χαζη,να μην κανεις οτι θες,να γελας συγκρατημενα,να τρως συγκρατημενα,να μην εισαι ο εαυτος σου, για να κανεις καλη εντυπωση.και τελικα τι βγαινει?δεν πετυχαινει γιατι ακριβως δεν εισαι ο εαυτος σου.και δεν καταλαβαινω πως μερικοι αντρες 'απαιτουν'απο μια κοπελα να ειναι εντυπωσιακη εμφανισιακα την στιγμη που οι ιδιοι δεν ειναι.και δεν ειμαι της εικονας πραγματικα.η μεγαλυτερη σχεση μου ηταν με ενα οχι τοσο εντυπωσιακο τυπο.ε και?ποτε αρχισε να εχει ουσια το περιτυλιγμα και οχι το περιεχομενο? -καλα εδω και πολυ καιρο απλα τωρα συνειδητοποιησα την εκταση του φαινομενου.ειμαστε τοσα ατομα που ψαχνουμε ο ενας τον αλλον και ειμαστε πισω απο εναν υπολογιστη.καιεπισης με εκνευριζει οταν παει καποιος να πιασει κουβεντα σε μια κοπελα και αυτη τον γειωνει με το χαρακτηρισμο ΄'πεφτουλας'.αμα δεν δωσεις μια ευκαιρια πως θα αλλαξει κατι στο τοπιο? και ξαφνικα οι μεν λενε 'δεν υπαρχουν αντρες' και οι δεν 'ολες ιδιες ειναι' Ποσο δυσκολο πια εγινε να βρουμε ο ενας τον αλλο και να ειμαστε καλα?με τις δυσκολιες,τα στραβα,τους τσακωμους,ολα.