ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι 16 χρονων. Ο πατερας μου ειναι φιλόλογος σε φροντιστήριο και η μητέρα μου φιλόλογος διορισμένη. Μεχρι το 2005 ο πατέρας μου δούλευεστη Θεσ/νίκη σε φροντιστήριο και πηγαινοερχόταν τα σαββατοκύριακα στην επαρχία όπου μένουμε. Αργότερα έπιασε δουλειά σε φροντιστήριο σε διπλανή πόλη. Αυτά τα 3 χρονια (τελευταία )η δουλειά δεν πήγαινε καλά. Φέτος ο πατέρας μου σκεφτετε να παραιτηθεί από τη δουλειά λόγω των λίγων ωρών εργασίας, τα ποσά μετακίνησης από τη μια πόλη στην άλλη και τα κακα αφεντικά που έμπλεξε. Σκεφτετε να φύγει ξανά στη Θεσ/νίκη να πιάσει δουλειά εκεί αν βρει... Και να διαλύσουμε ξανά σαν οικογένεια. Δεν μπορώ να το αντέξω αυτό.... εντωμεταξύ στην πόλη που ζούμε διορισμένοι καθηγητές κάνουν ιδιαίτερα μαθήματα σε μαθητές που εχουν μέσα στις τάξεις του σχολείου...Ενώ άνθρωποι σαν το πατέρα μου που εχουν προσόντα δεν βρίσκουν δουλειά οχι γιατί δεν ψάχνουν αλλά γιατί οι καιροί και οι καταστάσεις δεν τους το επιτρέπουν... μπορεί να φαίνονται ασήμαντα τα προβλήματα μου αλλά ήθελα να τα εξομολογηθώ γιατί οι "φιλες" μου δεν είναι ποτέ εκεί για εμένα και τα προβλήματα μου.