ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξερω γιατι την σκεφτομαι ακομα, κατι φορες ντρεπομαι γιατι το βλεπω σαν σημαδι αδυναμιας και ισως να ειναι, ισως επειδη δεν εχει προκυψει κατι καινουριο που να με ενθουσιασει, τεσπα ηταν μια κοπελα την οποια ειχα γνωρισει διαδυκτιακα, αυτη ειναι ιταλια ακομα να υποθεσω, φοιτητρια, καταγωγη απο τα γιαννενα, εγω αθηνα, μου αρεσε παρα πολυ απο την αρχη και πιστευα οτι κολλαγαμε, μεχρι και τριτα ατομα (πολλες φορες κοινοι γνωστοι) πιστευαν το ιδιο, αλλοι νομιζαν οτι τα χαμε, τεσπα εγω λογω οικονομικων δεν μπορουσα να παω εκει αμεσα, οποτε αυτη τα φτιαξε με εναν αλλον το οποιον ισως δεν βλεπει και τοσο σοβαρα, εγω φρικαρα πολυ ασχημα παρολο του οτι μεσα μου ηξερα οτι το πραγμα ηταν δυσκολο και την εσβησα απο το (κωλο)φεισμπουκ, παρεπιπτοντως αυτη τη στιγμη το χω κλεισει εδω και κατι μηνες, σε καποια φαση οταν εκανα μια αποπειρα να την ξαναπλησιασω απο αντιδραση αυτη με μπλοκαρε, υπαρχουν δυο ατομα που μπορω να απευθυνθω αν θελω γιαυτην μιας και την ξερουν αλλα εχω χασει εδω και καιρο επαφη μαζι τους, για να μην μακρυγορω αλλο, αυτο που με καιει ειναι οτι μου την σπαει που τελικα δεν καταφερα να κανω κατι μαζι της και φοβαμαι μην την εχω απωθημενο, σιγουρα το πιο σωστο ειναι να προχωρησεις παρακατω, αλλα μονο και μονο η σκεψη οτι τα χει με καποιον που ετσι και αλλιως δεν βλεπει σοβαρα με βαζει σε σκεψεις, εχουμε χαθει καιρο πλεον αλλα δεν ξερω αν αξιζει να ξανακανω μια κινηση, αλλα για να με ειλικρινης πολυ θα θελα να παρω το αεροπλανακι και να παω να την βρω, αυτα (κραξτε αφοβα τωρα)