ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

..ο άνθρωπος! Οκ ναι, ωραίο γκομενάκι είμαι, δε λέω, έλαμψε το ματάκι του τρεις, τεσσερις φορές , τα πέταξε και τα υπονοούμενα, μας έβαλε και κάτι τραγούδια να ακούσουμε και μετά κάθομαι εγώ να αναρωτιέμαι γιατί δεν ρίχνει στο ψαχνό, γιατί δε βαράει κέντρο ρε αδερφέ. Ε, παιδιά, δε θέλω ποτέ στη ζωή μου να κάτσω ξανά να φτιάξω σενάρια επί σεναρίων (φοβάται, ντρέπεται, το πάει αργά), να τρέφω μόνη μου προσδοκίες και να αραδιάζω όλη την "ιστορία" μαζί του σε όποια παρέα βρεθώ, "εσύ τι λες;" και "κάτσε να σου πω" και "τι λέτε να γίνει;" και "δεν είναι σημάδι αυτό;"Η προσδοκία είναι που σκοτώνει! Η επιρροή τρίτων που τους μεταφέρεις την ιστορία και λέει ο καθείς το μακρύ και το κοντό του (τι να πουν κι αυτοί οι δόλιοι, σάμπως τον ξέρουν;) ΧΙΛΙΕΣ φορές να μου ρίξει άμεσα ένα άκυρο ή να φανεί ότι είναι αλλού ας πούμε (ποιος λέει άλλωστε ότι δεν έχει ήδη γκόμενα αλλά αφήνει το ματάκι και λίγο ελεύθερο), παρά όλη αυτή η αγωνία. Διότι, κύριοι, εγώ την έχω δαγκώσει τη λαμαρίνα και αυτός μπορεί απλά να..χαίρεται όταν με βλέπει. Αυτό το ερώτημα με βασανίζει και δεν το θέλω άλλο. Το ότι αρέσεις σε κάποιον σαν εικόνα, δεν σημαίνει ότι σε θέλει στη ζωή του. Αυτό το μάθαμε, κάηκε η γούνα μας ολοσχερώς και στο παρελθόν! Μακάρι να γίνει κάτι φυσικά... Αλλά άλλο εγκεφαλικό κάψιμο...Δεν το εγκρίνω! Δεν το εγκρίνω! Θα το επαναλαμβάνω μέχρι να ξημερώσει για να συνέλθω: ΑΠΛΩΣ ΔΕΝ ΣΕ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ, μανδάμ.