ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αξίζει λίγο από τον χρόνο σας, Θέλω να γράψω ένα κείμενο σχετικό με τον ρατσισμό .. έτσι όπως τον βλέπω εγώ ... δεχτά τα όποια σχόλια.. απλά διαβάστε το είναι 2 λεπτά ..Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο κόσμος συμπεριφέρεται έτσι,Είναι πραγματικά ντροπή. Έπαιζα ένα παιχνίδι με έναν φίλο μου από την Αλβανία όταν ξαφνικά για κάποιο λόγο ξεκίνησαν να τον βρίζουν για την καταγωγή του , τι είναι αυτό ?? Είμαι Έλληνας και αυτός είναι από την Αλβανία , τι με κάνει καλύτερο?? Και οι δύο άνθρωποι δεν είμαστε ?? Και οι δύο δεν έχουμε αισθήματα ?? δεν αγαπάμε ?? δεν νιώθουμε?? Γτ πρέπει εγώ να είμαι καλύτερος από αυτόν επειδή γεννήθηκα στην Ελλάδα και αυτός στην Αλβανία ?? Το θέμα δεν είναι που γεννιόμαστε ούτε το πως είμαστε ..Είναι το τι πραγματικά είμαστε μέσα μας , ο χαρακτήρας που διαμορφώνουμε, η ψυχή μας. Καταλαβαίνω ότι ζούμε σε μια κοινωνία στην οποία αισθανόμαστε συχνά ότι απειλούμαστε. Η παγκοσμιοποίηση.., οι φυσικές καταστροφές, η οικονομική κρίση, οι δυσκολίες της καθημερινής ζωής μάς δημιουργούν την αίσθηση ότι δεν τα καταφέρνουμε πλέον να αντιμετωπίσουμε.. απειλές που είναι συχνά απρόβλεπτες. Αισθανόμαστε ανυπεράσπιστοι και ανίκανοι να δράσουμε, και συνεπώς φοβόμαστε. Είναι ένας ακαθόριστος φόβος τον οποίο μεταφέρουμε κυρίως στους ξένους. Αυτός ο φόβος είναι βαθιά ριζωμένος μέσα μας και δεν λέει να φύγει , όμως ξέρεις κάτι εσύ νεό Έλληνα ?? Αν δεν θες να κάνεις παρέα με κάποιον λόγος κάποιας διαφορετικότητας διαφορετικής από τα ιδεώδη σου μην σώσεις και κάνεις ποτέ !!! Όμως δεν έχεις κανένα δικαίωμα να τον βρίζεις να τον γελοιοποιείς ,ποιος είσαι εσύ ?? είσαι καλύτερος ?? τι έκανες για να είσαι καλυτερος απο αυτον ? γεννήθηκες στην Ελλάδα?? είσαι λευκός?? και? Αυτό σου δίνει το δικαίωμα να του γαμάς την ψυχη?? Να φοβάται να κάνει μια βολτα εξω γτ μπορεί να πετύχει κάποιον κομπλεξικό εθνικιστή μαγκα??Κοιτάω τέτοιους ανθρώπους και βλέπω φάτσες τραβηγμένες απ΄ το μίσος. Μια φανατίλα, καλά κρυμμένη πίσω απ΄ το μικροαστισμό τους, Το μάτι τους γέμισε απ΄ εκείνους τους κόκκους σκιάς που σπάνε το φως της καλοσύνης, και το δείχνουν όπως είναι, μάτι θεριού πεινασμένου και ματαιόδοξου, μάτι απαίδευτο στο κάλλος. Μόλις δούνε ή ακούσουνε πως κάποιος άθλιος, ντυμένος στα μαύρα Ελληναράς, χτύπησε, έσφαξε, έλιωσε έναν όποιον αλλοεθνή, αλλόθρησκο, αλλόδοξο, αλλόχρωμο, μετανάστη, που όμως να μην είναι ματσωμένος τουρίστας που αφήνει γερό πουρμπουάρ, λάμπουνε . Γυαλίζει εκείνο το φοβισμένο σκατόψυχο, που έλεγε κι η γιαγιά μου, εγώ σας. Θυμώνετε με κάθε ψίθυρο ότι το θύμα ήταν άνθρωπος και δη απόκληρος και δυστυχισμένος, ξωπεταμένος από θεούς κι ανθρώπους, κι είχε κι αυτός κάπου μια μάνα ή ένα παιδί που τον κλαίνε. Στ΄ αρχ... σας, λέτε. Να μην ερχότανε. Να μην περιέφερε το σκούρο δέρμα του, ο λιγδιάρης, ο διαφορετικός, ο οπωσδήποτε γι' αυτό το λόγο κλέφτης, φονιάς, απατεώνας. Ντρέπομαι για τέτοιους Έλληνες ... Ντρέπομαι για τέτοιους ανθρώπους .. Λυπάμαι και φοβάμαι για τον κόσμο που κληρονομώ στα παιδιά μου .. Όμως δεν χάνω την ελπίδα μου στο αύριο , σε ένα ΚΑΛΥΤΕΡΟ αύριο