ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Διαβάζω όλα όσα γράφεις για μένασαν να μη τα βλέπω φευγαλέα,λες και δεν απευθύνονται σε μέναοι σκληρές ή δίκαιες λέξεις.Όχι γιατί αρνούμαι να δεχτώτην καλόπιστη ή την κακόπιστη αλήθειατο μήλο που θέλουν να μου προσφέρουντη δηλητηριασμένη κοπριά που μου ρίχνουν.Γι άλλο πρόκειται.Για το δέρμα μου, τα μαλλιά μου,τα δόντια μου,ό,τι πέρασα σε στιγμές δυστυχίαςπρόκειται για το κορμί μου και τη σκιά μου.Γιατί -είναι η δική μου κι η δική τους ερώτηση-ο άλλος δίχως αγάπη και διάκρισηανοίγει τη χαραμάδα και με καρφίμπήγοντάς τοεισέρχεται στον ιδρώτα ή το ξύλο,στην πέτρα ή την σκιά,πούσαν η ύπαρξή μου;Γιατί να θίγεις εμένα π΄ απόμερα ζώπου δεν υπάρχω, που δεν βγαίνω,δεν ξανάρχομαι,γιατί τα πουλιά του αλφαβήτουαπειλούν τα νύχια και τα μάτια μου;Οφείλω να ικανοποιώ τους άλλους ή να υφίσταμαι;Πού ανήκω λοιπόν;Πώς υποθηκεύτηκε η δύναμή μουτόσο που να τη χάσω;Γιατί πούλησα το αίμα μου;Ποιοι είναι οι κύριοιτων αμφιβολιών μου, των χεριών μου,του πόνου, της κυριαρχίας μου;Κάποτε φοβούμαι να βαδίζωδίπλα στ' απόμακρο ποτάμι,φοβούμαι ν΄ αντικρίζω τα ηφαίστειαπου γνώριζα και με γνώριζαν πάντοτεκαμιά φορά επάνω ή κάτω,μ΄ εξετάζουν τώρα το ύδωρ, το πυρσκέφτονται ότι κιόλας δεν λέω αλήθεια,πως είμαι μια ξενη.Έτσι θλιμμένη,διαβάζω αυτό που κάποτε δεν ήταν θλίψη,μα θυμός ή προσχώρηση,ή μήνυμα του αθέατου.Για μένα αναμφίβολα,όλες αυτές οι λέξειςμε χώρισαν από τη μοναξιά.Και πέρασα γρήγορα,δίχως να πληγωθώ ή ν΄ αρνηθώ τον εαυτό μου,σαν ν'άσαν γραμμένα γι άλληνπου μού μοιαζε μα απόμακρα,γράμματα χαμένα.