ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξέρω αν είμαι η μόνη ρε παιδιά αλλά μισώ τις αποφάσεις.Και ναι,ξέρω τί θα πείτε.Ότι οι αποφάσεις φέρνουν αλλαγές και τροπές στη ζωή μας,και η αλλαγές είναι για καλό.Πόσο πόνο μπορεί να φέρει μια απόφαση?Πως να διαλέξω ανάμεσα σε μιά δουλειά που τόσο ποθώ και δεν έχω και στον έρωτα μου,την αγάπη μου,που δεν μπορεί να με ακολουθήσει εκεί που θα είναι η δουλειά?Eίμαι άνεργη..Τί άνεργη,στην ουσία άεργη..Δυό χρόνια με πτυχίo,γλώσσες και υπολογιστές και ούτε σε καφετέρια με έπαιρναν,γιατί δεν είχα προυπηρεσία...Και τώρα εμφανίζεται κάτι που έχω πολλές,πάρα πολλές ελπίδες να το καταφέρω,μια δουλειά,μακριά όμως από εκείνον...Πόσο απελπίστηκα με το να κάθομαι όλη μέρα άπραγη,πόσο θα απελπιστώ τα πρωινά που δεν θα ακούω αυτά τα τρελά γλυκόλογα...Τί κάνουμε τώρα παίδες?