ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Υπάρχει μια μικρή περίπτωση να σε ερωτεύομαι. Έτσι απότομα όπως μπήκες στο μυαλό μου.. έτσι όπως με κάνεις και περιμένω ένα σου τηλέφωνο, με το κινητό μόνιμα στο χέρι και με την δικαιολογία στον εαυτό μου ότι ίσως δεν το ακούσω όταν πάρεις.. Αυτή η αίσθηση της τρέλας και ο χαμένος μου αυτοέλεγχος. Αυτή η νύχτα που δεν λέει να τελειώσει για να σε ξανακούσω ίσως το πρωί.. Πώς γίνεται μου λες; Πριν 3 μέρες ήμουν μια χαρά σε μια σχέση ήρεμη, μάλλον προβλέψιμη και ικανοποιητική. Το ξέρω δεν έχει νόημα γιατί είσαι τόσο μακριά που δεν επιτρέπεται να ονειρεύομαι ένα οποιοδήποτε μέλλον.. Αλλά τι να κάνω που θέλησα το άπιαστο πάλι; Πώς να συνεχίσω έτσι να ζω; Από εμένα πώς να κρυφτώ..;