21.5.2020 | 14:41
απογνωση
θελετε φταίει η άσχημη παιδική μου ηλικία; ο σκληρός πατέρας και ο αδελφός μου που δεν με αποδέχτηκαν ποτέ όπως είμαι; οι συμμαθητές μου που με κορόιδευαν για τα κιλά μου στο σχολείο; οι φίλες μου που με θυμούνται μόνο όταν χωρίζουν; το πρόσφατο διαζύγιο των γονιών μου; η έλλειψη ενός ερωτικού συντρόφου; η κοροιδία ενός ανθρώπου που αγάπησα πολύ και με πρόδωσε; τα ψίχουλα που με αμείβουν στη δουλειά; δεν έχω καθόλου όρεξη για ζωή. ζω μηχανικά σαν ένα ρομπότ χωρίς πολλά συναισθήματα μέσα στην απόλυτη μοναξιά μου. ίσως καμιά φορά ξεχνιέμαι λίγο στο διαδίκτυο σε πλατφόρμες γνωριμίας μιλωντας με μεγάλους άντρες. φλερτάρω έντονα με την κατάθλιψη μακάρι να γυρνουσες πίσω και να μου χτυπούσες το κουδούνι. ένα πληγωμένο Αggelaki χωρίς ζωή
0