ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι 18 χρόνων, δεν εχω δουλέψει ποτε στην ζωη μου , ειμαι σε μια σχολή που δεν μου αρέσει , ολο το χρόνο προσπάθησα να χωθώ με δραστηριότητες αλλα καμία δεν με εκφράζε και τέλος κανένα άτομο νιώθω πως δεν με νοιάζεται/ αγαπα.Ψάχνω δουλειά αλλα δεν ξέρω που και πως να χωθώ στον τοπο μου. Κοινώς ειμαι εγκλωβισμενος σε 4 τοιχους χωρις κανενα να με αγαπα...Νιώθω μια μαυριλα στην καρδιά μου ,νιώθω πως αυτή η χώρα ποτέ τις δε με αγάπησε και νιώθω μελλοντικος μεταναστης...Οσοι βιαστείτε να με κατηγορισετε έψαχνα μονος μ για δουλειά Αθήνα ,απλα επειδή ειναι χαώδης και δεν ήξερα που να απευθυνθω, κοιτούσα αγγελιες οι οποιες ζητουσαν πωλησεις επι ποσοστα (ημερολόγια) ή πωλητριες με προυπηρεσια ενω ειμαι αγορι...Επιπλέον,ειχαμε συγγενείς εκει (μεγαλης ηλικίας) οποτε δεν πλήρωνα νοικια, και έτρωγα λεσχη.Αυτο ειχε σαν αποτέλεσμα τα προσωπικα μου εξοδα να ειναι κατω των 50 ευρω. Διαβαζα σαν το σκυλί(ξυπνούσα απο τις 5 το πρωι να διαβασω ,πηγαινα σε ολες τι διαλεξεις στην σχολη μου που χτυπουσαν και 10 ωρες καποιες μερες), για να παρω ενα κωλοχαρτο που κανεις δεν θα το εκτιμησει... Εχασα 2 εξαμηνα ουσιαστικά κάνοντας τι; μια τρυπα στο νερο.Να βλεπω οι αλλοι να μην διαβαζουν καθολου(εβλεπα τσεκ ιν το βραδυ πριν πεσω για υπνο) , να παιρνουν θεματα που ανακυκλώνονται καθε χρόνο ,και να γραφουν 9 και να με κοροιδευουν που διαβαζα τοσες ωρες. Και ολοι να με λενε δεν ειδες τιποτα...Νιωθω μετανάστης γιατί βλέπω αρκετους 30αριδες να εργαζονται ως σερβιτοροι μη δίνοντας την δυνατότητα να εργαστουν στον τομέα τους.Και ετσι απλα με πιανει πονοκεφαλος και ζαλι... Ακόμα και εσας στεναχωρησα ή εκνευρισα με το κειμενο μου...Σε ολα αχρηστος και βλακας λοιπον