ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

αυτο που με προβληματιζει ειναι το θεμα της φιλιας.ειμαι 22 και στην ουσια δεν ειχα ποτε πραγματικες φιλες.ειχα στο δημοτικο μια κολλητη αλλα οσο περνουσαν τα χρονια και οπως παρατηρω τωρα σοβαρευομουν ολο και περισσοτερο μεχρι που εχω φτασει σε ενα σημειο απιστευτης συστολης.παντα εκανα παρεα με διαφορες κοπελες αλλα ουτε πραγματικα δικη μου επιλογη ηταν ουτε τις ηθελα.τωρα που ειμαι στο πανεπιστημιο εχουν γινει χειροτερα τα πραγματα αφου σπανια λεω ενα απλο γεια με τους συμφοιτητες μου εκτος απο μερικες περιπτωσεις ουτε εχω εξω απο τη σχολη επαφη με κανεναν απο τη σχολη ουτε ειμαι σε καποια παρεα στη σχολη...ωστοσο οταν μου μιλανε ειμαι παντα φιλικη ειδικα με τα αγορια..συχνα λενε καποιοι οτι οι κοπελες ειναι λιγο πιο γλυκες με τα αγορια.στην δικη μου περιπτωση ειμαι ειτε αδιαφορη ειτε εκνευριστικα κουμπωμενη με τα κοριτσια και αρκετα φιλικη με τα αγορια.απλα μου βγαζουν κατι φιλικο και απλο και ετσι ανταποδιδω ενω με τις κοπελες αισθανομαι πως με κρινουν και δεν με εγκρινουν και απλως εχω εγκαταλειψει την προσπαθεια και δεν ασχολουμε.επισης γενικα εχω συστολη σαν ατομο και με το παραμικρο μου πεφτει το ηθικο οποτε εχουν συμβαλλει και καποια γεγονοτα στο να κλειστω πολυ στον εαυτο μου.δεν ξερω αν ειμαι απλα εσωστρεφης η ντροπαλη,παντως ειμαι αρκετα ενοχικο ατομο και ταυτοχρονα ξεροκεφαλη.δεν ξερω πως να το διαχειριστω και με απασχολει παρα πολυ.