ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαστε μαζί 3μιση χρόνια... Είχαμε σχέση από απόσταση,μέχρι που μετακόμισα στη πόλη του για εργασία και για να συγκατοίκησουμε. Ήταν ένας άνθρωπος που δεν μου είπε ποτέ για το παρελθόν του,η μάλλον μου είπε,αλλά απέφευγε τις λεπτομέρειες... Υπήρχε λοιπόν μια πρώην (πιο πολύ αρπαχτη,διότι δεν υπήρχε σχέση) . Μου είχε πει λοιπόν ότι ήταν κάπως η τύπισσα ,και σπάσανε γιατι ενώ τραβιοντουσαν την έπεφτε και σε έναν φίλο του,και με κίνδυνο "να σπάσει η φιλίας τους για γκόμενα" την έκαναν και οι δύο πέρα... Όταν συναντηθήκαμε για πρώτη φορά από κοντά και φτάσαμε στο κρεβάτι,διαπίστωσα πως δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα...δε φτάσαμε δηλαδή ποτέ στο τελείωμα...υπέθεσα πως ήταν άγχος. Ένιωσα κάπως άσχημα,γιατί μιας και ήταν η πρώτη επαφή που είχαμε,ένιωσα ανασφάλεια ότι ίσως έκανα κάτι που δε του άρεσε. Μου εξομολογήθηκε λοιπόν πως αυτή η πρώην τον είχε προσβάλει όταν πήγανε να κάνουν κάτι για το επίμαχο σημείο του. Τον παράτησε και σηκώθηκε και έφυγε. Αυτός μάλλον από ότι μου είπε ο ίδιος το πήρε κατάκαρδα πολύ άσχημα ,κλειστηκε σπίτι του για καιρό από την ντροπή του και του έμεινε η ανασφάλεια. Έδειξα άπειρη κατανόηση ... Σε όλους μπορεί να συμβεί και του έδωσα χρόνο. Αυτό το θέμα το ξεπεράσαμε με το καιρό,χωρίς να το πιεσω. Όταν μείναμε μαζί ήρθα σε μια πολύ που δεν ήξερα κανέναν,ούτε καν πια είναι η πρώην του φυσικά, ούτε τίποτα. Δε με ενδιαφερε άλλωστε... Με το καιρό όμως η αλήθεια φαίνεται... Έχει μαγαζί η οικογένεια της,και εγώ από σπόντα έμαθα ότι είναι δικό τους. Διαπίστωσα λοιπόν πως κάθε φορά που περνούσαμε από εκεί,γύριζε το κεφάλι του και κοιτούσε πολύ έντονα μέσα μήπως και τη δει κάπου. Με την ασφάλεια κιόλας ότι εγώ δεν ήξερα. Δεν είπα τίποτα... Με τον καιρό όμως όταν εγώ έφυγα για λίγο καιρό διαπίστωσα ότι πήγαινε και περνούσε το σκύλο μας βόλτα από εκεί... Και ήταν μια διαδρομή που απέφευγε όταν ήμασταν μαζί. Τότε πια το δυζητησα μαζί του... Αρνιόταν τα πάντα,ακόμα και το ότι κοιτάει τόσο έντονα,ενώ το είχα δει με τα μάτια μου... Και για να μη συνεχίσουμε να τσακωνόμαστε του είπα απλά όμορφα και ωραία οτι όταν είμαστε μαζί κοίτα να είσαι κύριος ,όπως είμαι εγώ ,γιατί είναι πολύ προσβλητικό για εμένα όλο αυτό. Με το καιρό που περνούσε, μου εξομολογήθηκε πως ήμουν η πρώτη του,και πως οι λίγες εμπειρίες που μου είχε αναφέρει ήταν από ανασφάλεια,πίστευε πως αν μου έλεγε την αλήθεια από την αρχή δε θα ήμουν μαζί του... Πριν από μένα ,μόνο με αυτήν είχε φτάσει στα προκαταρκτικά αλλά δεν ολοκλήρωσαν ποτέ.. Το αποτέλεσμα στο σήμερα είναι ότι πάλι μετά από τόσο καιρό πάλι κοιταει όταν περνάμε από εκεί,αλλά αυτή τη φορά κυρίως περίοδο διακοπών ,σπουδάζει σε άλλη πόλη,άρα βάζει με το μυαλό του ότι τέτοιο καιρό ίσως τη δει... Και όλα αυτά με τη παρουσία τη δικιά μου... Σήμερα το έκανε πάλι... Και νιώθω απίστευτη ξενερα... Του είπα πάλι όμορφα και ωραία το ίδιο πράγμα... Τουλάχιστον ας με σεβαστεί. Μου είπε εντάξει(δε το αρνείται ότι το κάνει πια) αλλά ούτε μια συγγνώμη... Αυτός στο σαλόνι εγώ στο δωμάτιο,και καμία συζήτηση περαιτέρω ... Σας γράφω απλά για να τα πω ... Νιώθω απίστευτη ξενερα,απογοήτευση... Καταλαβαίνω πως έχει ανασφάλεια και από ότι φαίνεται απωθημένο... Μια επιβεβαίωση που δε πήρε από αυτή ποτέ...η δε ξέρω τι άλλο. Αλλά καταλήγω στο ότι δε θα έπρεπε να με ενδιαφέρει... Στέκομαι πιο πολύ στο γεγονός ότι δε με σέβεται με αυτό το τρόπο. Δεν είμαι υποχρεωμένη ύστερα από 3μιση χρόνια,και ανά διαστήματα η ίδια ιστορία,να του λύσω τα ψυχολογικά του. Καταλαβαίνω αλλά καπου εδω βάζω το όριο μου. Ξενερα και ξερό ψωμί...